Buried Silence - Ice Ages

Away from all that light, apart from this strange life

We’re dancing now, immortal dance we share in twilight

We cry as we fall down, we’re staring at the sky

We die tonight … we take our rest in our silence

Illusion brings back night, and call the darkened tide

In wish for nothingness and void we shall forgive us In darkness step by step, towards eternal lie.

We are just falling down to find our last deliverance

Here we have nothing to see

Only curtains of illusions where all the time stands still

In agony, trying to breath

All my useless thoughts are wasted, my unforgiven will

Here you leave and see, I bleed

In this killing and this silent, this filling emptiness

Feeling what’s lost, where to flee

And the Shadows that are fading again I lose my way.

Our silence where we dwell, our silence where we’re spelled

Our silence to forget each other once forever.

To ease in misery, to know how deep we fell

No matter what we’ll loose, we have it now or never.

And so its time for grief, but never to forgive

We’re thrown away from throne of sacred violent fire

Abused we cringe to slaves, within this hollow grave

We’re traitors to forget this is our last desire.

Here we have nothing to see

Only curtains of illusions where all the time stands still

In agony, trying to breath

All my useless thoughts are wasted, my unforgiven will

Here you leave and see, I bleed

In this killing and this silent, this filling emptiness

Feeling what’s lost, where to flee

And the Shadows that are fading again I lose my way.

Weg van al dat licht, afgezien van dit vreemde leven

We dansen nu, onsterfelijke dans die we delen in de schemering

We huilen als we vallen, we staren naar de lucht

We sterven vanavond ... we rusten in onze stilte

Illusie brengt de nacht terug en roept het verduisterde tij

In verlangen naar niets en leegte zullen we ons in de duisternis stap voor stap vergeven, op weg naar de eeuwige leugen.

We vallen gewoon naar beneden om onze laatste verlossing te vinden

Hier hebben we niets te zien

Alleen gordijnen van illusies waar de hele tijd stilstaat

In doodsangst, proberend te ademen

Al mijn nutteloze gedachten zijn verspild, mijn onvergeeflijke wil

Hier ga je weg en zie, ik bloed

In deze moord en deze stilte, deze vullende leegte

Voelen wat er verloren is, waarheen te vluchten

En de schaduwen die weer vervagen, ik raak de weg kwijt.

Onze stilte waar we wonen, onze stilte waar we worden gespeld

Onze stilte om elkaar een keer voor altijd te vergeten.

Om de ellende te verlichten, om te weten hoe diep we zijn gevallen

Wat we ook verliezen, we hebben het nu of nooit.

En dus is het tijd voor verdriet, maar om nooit te vergeven

We zijn weggegooid van de troon van heilig gewelddadig vuur

Misbruikt krimpen we ineen tot slaven, in dit holle graf

We zijn verraders om te vergeten dat dit onze laatste wens is.

Hier hebben we niets te zien

Alleen gordijnen van illusies waar de hele tijd stilstaat

In doodsangst, proberend te ademen

Al mijn nutteloze gedachten zijn verspild, mijn onvergeeflijke wil

Hier ga je weg en zie, ik bloed

In deze moord en deze stilte, deze vullende leegte

Voelen wat er verloren is, waarheen te vluchten

En de schaduwen die weer vervagen, ik raak de weg kwijt.