Still - Hurt

Eine Musik so schön und blau wie ihre Augen

Voller Schmerz in seinem Glauben

Kam von diesem kleinen Zimmer

Sein Ein und Alles, seine Flucht vor der Realität

Er spielte und hörte zu

Und Verstand kam besser von seiner Hand

Seine Gefühle in drei Minuten

Gab ihr Einsicht in sein Leben

In seinem Leben brauchte er nur zwei Sachen

Sie und sein Gitarre

Aber dazu war er nicht stark genug um zu tragen

Ein Fluss voller Freuden und Klagen

Dann verlass Sie das Zimmer des Lebens und er war allein

Er rufte nach ihr

Seine Stimme schallte in dem leeren Zimmer

Und er war allein

Nur er und seine Gitarre ohne Saiten

Und die Musik war still…

Seine Gedanken waren so froh wenn er spielte

So schön und bunt

Nichts in der Welt konnte ihn erregen

Er war perfekt wie die anderen

Die Musik war ein Ausweg, eine Medizin für seine Krankheit

Er hatte alles unter Kontrolle, alles war in Ordnung

Tag ein, tag aus, dankte er Gott für seine Hände

Die Musik war sein Verstand

Er spielte lauter und lauter

Aber Zeit war nicht auf seiner Seite

Kaum konnte er seine Finger merken, aber er konnte sie fühlen

Es wurde sehr leise

Und die Musik war still…

Still (my translation)

A music as beautiful and blue as her eyes

Full of pain in his beliefs

Came from this small room

That meant the world to him, being his escape from reality

He played and listened

His mind spoke better through his hands

His feelings in three minutes

Gave her insight to his life

In his life he needed two things only

Her and his guitar

But that he wasn’t strong enough to carry

A river of joy and grief

Then she left the room of life and he was alone

He cried for her

His voice echoed in that empty room

And he was alone

Just him and his guitar without strings

And the music was silent…

His thoughts were so bright when he played

So pretty and colorful

Nothing in the world could provoke him

He was perfect as anyone else

Music was his resort, a medicine for his disease

He had everything under control, everything was fine

Day in, day out he thanked God for his hands

Music was his sanity

He played louder and louder

But time wasn’t on his side

He could hardly sense his fingers, but he could feel them

It got very quiet

And the music was silent…

Een muziek zo mooi en blauw als haar ogen

Vol pijn in zijn geloof

Kwam uit deze kleine kamer

Zijn alles en nog wat, zijn ontsnapping uit de realiteit

Hij speelde en luisterde

En wijsheid kwam beter uit zijn hand

Zijn gevoelens in drie minuten

Gaf haar inzicht in zijn leven

In zijn leven had hij maar twee dingen nodig

Zij en zijn gitaar

Maar hij was niet sterk genoeg om het te dragen

Een rivier van vreugde en klaagzang

Toen verliet ze de kamer van het leven en hij was alleen

Hij noemde haar

Zijn stem echode in de lege kamer

En hij was alleen

Alleen hij en zijn gitaar zonder snaren

En de muziek was stil...

Zijn geest was zo blij toen hij speelde

Zo mooi en kleurrijk

Niets ter wereld zou hem kunnen wekken

Hij was perfect zoals de anderen

De muziek was een uitweg, een medicijn tegen zijn ziekte

Hij had alles onder controle, alles was in orde

Dag in, dag uit dankte hij God voor zijn handen

De muziek was zijn geest

Hij speelde luider en luider

Maar de tijd was niet aan zijn kant

Hij kon zich zijn vingers nauwelijks herinneren, maar hij kon ze voelen

Het werd erg stil

En de muziek was stil...

Nog steeds (mijn vertaling)

Een muziek zo mooi en blauw als haar ogen

Vol pijn in zijn overtuigingen

Kwam uit deze kleine kamer

Dat betekende de wereld voor hem, zijn ontsnapping uit de realiteit

Hij speelde en luisterde

Zijn geest sprak beter door zijn handen

Zijn gevoelens in drie minuten

Geef haar inzicht in zijn leven

In zijn leven had hij maar twee dingen nodig:

Haar en zijn gitaar

Maar dat hij niet sterk genoeg was om te dragen

Een rivier van vreugde en verdriet

Toen verliet ze de kamer van het leven en hij was alleen

Hij huilde om haar

Zijn stem echode in die lege kamer

En hij was alleen

Alleen hij en zijn gitaar zonder snaren

En de muziek was stil...

Zijn gedachten waren zo helder toen hij speelde

Zo mooi en kleurrijk

Niets ter wereld zou hem kunnen provoceren

Hij was perfect zoals iedereen

Muziek was zijn toevluchtsoord, een medicijn tegen zijn ziekte

Hij had alles onder controle, alles was in orde

Dag in, dag uit dankte hij God voor zijn handen

Muziek was zijn gezond verstand

Hij speelde luider en luider

Maar de tijd was niet aan zijn kant

Hij kon zijn vingers nauwelijks voelen, maar hij kon ze voelen

Het werd erg stil

En de muziek was stil...