Ten Ton Brick - Hurt

A ten ton brick is making me sick

Breaking my bones with the weight of it

Weight would grow with each new soul

Buried fine lies make big black holes

Who am I supposed to be?

Not like you give a fuck about me but

Who am I supposedly

When I’m finally done

'Cause I’m finally done

With the decisions of

My former thoughts and all that I’m made of

Yet I’m finally done with the description, oh

And I don’t mind saying

I’m to blame

When Atlas slipped, I lost my grip

Yet I didn’t think it could turn into this but

I was told by two sweet crows

Nobody feels what nobody knows and

Who am I supposed to be?

If everything good was taken from me and

Who am I supposed to be

I was overcome

But I’m finally done

With the divisions of

My former thorns with who I may have loved

I’m finally done

With the dissension, oh

And I don’t mind saying

Don’t mind saying

I’m to blame

Oh, this ten ton brick

Would treat me like shit

This little piggy licked all those lips, yeah

And so defined

Who threw aside but won’t encumber me

'Cause I’m finally done

With the position of

My former thorns

And all that it may have cost

I’m finally done

With the decisions, love

Now I don’t mind saying

I don’t mind saying

You’re to blame

When you move, you move me

You move, you move me yeah

Nothing comes from nothing

Must mean something in the end

Justify the means

I need to break you

Need to hate you

Need to take this back but

Taking is like giving

If you’re at the other end

I won’t pretend to know your feelings

I could never break the chain

I command you to move

Een steen van tien ton maakt me ziek

Mijn botten breken met het gewicht ervan

Gewicht zou groeien met elke nieuwe ziel

Begraven fijne leugens maken grote zwarte gaten

Wie moet ik zijn?

Niet alsof je een fuck om mij geeft, maar

Wie ben ik zogenaamd?

Als ik eindelijk klaar ben

Want ik ben eindelijk klaar

Met de beslissingen van

Mijn vroegere gedachten en alles waar ik van gemaakt ben

Toch ben ik eindelijk klaar met de beschrijving, oh

En ik vind het niet erg om te zeggen

Ik ben de schuldige

Toen Atlas uitgleed, verloor ik mijn grip

Toch had ik niet gedacht dat het dit zou kunnen worden, maar

Ik werd verteld door twee lieve kraaien

Niemand voelt wat niemand weet en

Wie moet ik zijn?

Als al het goede van mij is afgenomen en

Wie ben ik?

Ik was overweldigd

Maar ik ben eindelijk klaar

Met de divisies van

Mijn voormalige doornen met wie ik misschien heb liefgehad

Ik ben eindelijk klaar

Met de onenigheid, oh

En ik vind het niet erg om te zeggen

Vind het niet erg om te zeggen

Ik ben de schuldige

Oh, deze baksteen van tien ton

Zou me als stront behandelen

Dit kleine varkentje likte al die lippen, yeah

En zo gedefinieerd

Die opzij wierp maar mij niet zal belasten?

Want ik ben eindelijk klaar

Met de positie van

Mijn voormalige doornen

En wat het allemaal heeft gekost

Ik ben eindelijk klaar

Met de beslissingen, liefs

Nu vind ik het niet erg om te zeggen:

Ik vind het niet erg om te zeggen

Het is jouw schuld

Als je beweegt, beweeg je mij

Jij beweegt, jij beweegt mij, yeah

Niets komt uit niets

Moet uiteindelijk iets betekenen

Rechtvaardig de middelen

Ik moet je breken

Moet je haten

Moet dit terugnemen, maar

Nemen is als geven

Als je aan de andere kant bent

Ik zal niet doen alsof ik je gevoelens ken

Ik zou de ketting nooit kunnen verbreken

Ik beveel je te bewegen