Nonkilling 6 | Hunger - How To Dress Well

Winter raging

The color gone

Hands were blue and cold

A recitation

I slowly read you Tomb for Anatole

He was eight years old

A dead child is no

Occasion for a song

Where did I go wrong?

When they say face facts, disobey that

There’s singing still left to be done

They still can’t name that fragrant

Wind rolling off a corpse

Until the day that you play back the tape that you made

Record your mother saying every word

Pronounce the gray that the rains had brought over the sun

Like a veil to suffocate the earth

(But hunger is first)

And I could feel in my body time rushing in

The way nothing must have felt when something started to begin

The way all of your sympathy taught me something was wrong

Secret disfortune, this cold, slow momentum

I remember snow

Saw it fall

Watched a child learn

The word 'nightfall'

And sleep because it’s sad

Or not sleep at all

I learned the word 'forever'

From Demerol

I let my body go

I feed the thaw

Like jumping off a cliff

But never falling

A dust finer than smoke

A memory in my throat

A flame that pulses cold

A faraway echo

And I could feel in my body time rushing in

The way nothing must have felt when something started to begin

The way all of your sympathy taught me something was wrong

Secret disfortune, this cold, slow momentum

And I could feel in my body time rushing in

The way nothing must have felt when something started to begin

The way all of your sympathy taught me something was wrong

Secret disfortune, this cold, slow momentum

I remember snow

Saw it fall

Watched a child learn

The word 'nightfall'

And sleep because it’s sad

Or not sleep at all

I learned the word 'forever'

From Demerol

I let my body go

I feed the thaw

Winter woedt

De kleur is weg

Handen waren blauw en koud

Een recitatie

Ik lees je langzaam voor Tomb for Anatole

Hij was acht jaar oud

Een dood kind is nee

Gelegenheid voor een lied

Waar ging ik fout?

Als ze zeggen dat je de feiten onder ogen moet zien, gehoorzaam dat dan niet

Er moet nog gezongen worden

Die geur kunnen ze nog steeds niet noemen

Wind die van een lijk rolt

Tot de dag dat je de band afspeelt die je hebt gemaakt

Neem op dat je moeder elk woord zegt

Spreek het grijs uit dat de regen over de zon had gebracht

Als een sluier om de aarde te verstikken

(Maar honger staat voorop)

En ik voelde in mijn lichaam de tijd naar binnen stromen

Zoals niets moet hebben gevoeld toen iets begon

De manier waarop al je medeleven me leerde dat er iets mis was

Geheime pech, dit koude, langzame momentum

Ik herinner me sneeuw

Zag het vallen

Een kind zien leren

Het woord 'nacht'

En slapen omdat het droevig is

Of helemaal niet slapen

Ik heb het woord 'voor altijd' geleerd

van Demerol

Ik laat mijn lichaam gaan

Ik voer de dooi

Zoals van een klif springen

Maar nooit vallen

Een stof fijner dan rook

Een herinnering in mijn keel

Een vlam die koud pulseert

Een verre echo

En ik voelde in mijn lichaam de tijd naar binnen stromen

Zoals niets moet hebben gevoeld toen iets begon

De manier waarop al je medeleven me leerde dat er iets mis was

Geheime pech, dit koude, langzame momentum

En ik voelde in mijn lichaam de tijd naar binnen stromen

Zoals niets moet hebben gevoeld toen iets begon

De manier waarop al je medeleven me leerde dat er iets mis was

Geheime pech, dit koude, langzame momentum

Ik herinner me sneeuw

Zag het vallen

Een kind zien leren

Het woord 'nacht'

En slapen omdat het droevig is

Of helemaal niet slapen

Ik heb het woord 'voor altijd' geleerd

van Demerol

Ik laat mijn lichaam gaan

Ik voer de dooi