Wistern - Household

I claim freedom from confinement

And that freedom has offered me questions

Have we thought that appearing whole is worth more than true wholeness?

My hope is found in what’s ahead

So, I spend time looking at what You’ve said

I’m taking time away from perfect

Searching my life to find the surface

Taking time — Searching my life

There is no telling what’s inside of me

So, in seeking and asking I’m brought sincerity

We’re all demanding the world provide an answer

Each story bares its own open wound

Let’s take time to look down at ours and start to learn

In time we’ll grow

Done with arrogance and unfiltered youth

Raising my nose up high as if I had a clue

Somehow, I started asking questions

It led me straight into confession

Will You hear me calling?

And when I can’t hear the answer, will I let You take me as half of a whole?

Finite and figuring out what all this means to me

I ask openly in admittance of what I don’t know, hoping that I will find

strength in the unknown

I’ve never thought of this time as a platform

So, I will not just speak as if I have one

Experience like a twisted path

Leads me to conclusions that others won’t have

I understand that I don’t fully understand this

All we see are the broken pieces

Finding assurance in what’s yet to come

Here’s my hand — Take it and run

Ik claim vrijheid van opsluiting

En die vrijheid heeft me vragen opgeroepen

Hebben we gedacht dat heel lijken meer waard is dan ware heelheid?

Mijn hoop is te vinden in wat ons te wachten staat

Dus ik besteed tijd aan het kijken naar wat je hebt gezegd

Ik neem de tijd weg van perfect

Mijn leven doorzoeken om de oppervlakte te vinden

Tijd nemen — Mijn leven doorzoeken

Het is niet te zeggen wat er in mij zit

Dus, door te zoeken en te vragen, breng ik oprechtheid

We eisen allemaal dat de wereld een antwoord geeft

Elk verhaal heeft zijn eigen open wond

Laten we de tijd nemen om op die van ons neer te kijken en te beginnen met leren

Na verloop van tijd zullen we groeien

Gedaan met arrogantie en ongefilterde jeugd

Mijn neus omhoog steken alsof ik een idee had

Op de een of andere manier begon ik vragen te stellen

Het leidde me rechtstreeks naar de bekentenis

Hoor je me bellen?

En als ik het antwoord niet kan horen, laat ik je me dan als de helft van het geheel nemen?

Eindig en uitzoeken wat dit allemaal voor mij betekent

Ik vraag openlijk om toe te geven wat ik niet weet, in de hoop dat ik het zal vinden

kracht in het onbekende

Ik heb deze keer nooit als een platform beschouwd

Dus ik zal niet gewoon praten alsof ik er een heb

Ervaar als een verdraaid pad

Leidt me tot conclusies die anderen niet hebben

Ik begrijp dat ik dit niet helemaal begrijp

We zien alleen de gebroken stukken

Zekerheid vinden in wat nog moet komen

Hier is mijn hand — Pak hem en ren weg