Cavity - Household

I let myself submerge in dreams of distance

Months of pushing away

Feeling separate enough to say,

«It must be someone else to blame»

The space in my heart spread wide with high hopes

Was the same cavity that taught me empty

Ripped open left bare that first year

My chest exposed to the Minnesota air

So, I was quick to seclude

Letting isolation be my muse

Instead of seeking you

I let my feelings choose

There’s a deficit that stirs within me

Surely I need some sort of saving

When all my efforts they fall behind me

Nothing of mine will be relieving

Side by side and stride by stride

Pull me out of what my tired eyes can see

Carry me high enough to know my brother’s in agony

I like to think that I think quite a bit

But that year I never thought of you

Rightful concern quickly became conceit

Every man for himself — stay alone to avoid defeat

I made survival my only focus

The raging and open sea

Fixated on my constant struggle

I didn’t see you drowning right next to me

I could write a thousand songs

About what I’ve done wrong

But this one’s for what’s yet to be done right

After all a «lost at sea metaphor"can teach

I still have a brother who needs me

If there’s ever been a time, it’s now

Ik laat me onderdompelen in dromen van afstand

Maanden van wegduwen

Zich afgescheiden genoeg voelen om te zeggen:

«Het moet iemand anders zijn om de schuld te geven»

De ruimte in mijn hart wijdde zich wijd uit met hoge verwachtingen

Was dezelfde holte die me leerde leeg te maken?

Opengescheurd links kaal dat eerste jaar

Mijn borst blootgesteld aan de lucht van Minnesota

Dus ik was er snel bij om me af te zonderen

Isolatie mijn muze laten zijn

In plaats van jou te zoeken

Ik laat mijn gevoelens kiezen

Er is een tekort dat zich in mij roert

Ik heb toch een soort van besparing nodig

Als al mijn inspanningen achterblijven

Niets van mij zal verlichtend zijn

Zij aan zij en stap voor stap

Trek me uit wat mijn vermoeide ogen kunnen zien

Draag me hoog genoeg om te weten dat mijn broer in doodsangst verkeert

Ik denk graag dat ik nogal wat denk

Maar dat jaar heb ik nooit aan je gedacht

Rechtmatige bezorgdheid werd al snel verwaandheid

Ieder voor zich — blijf alleen om een ​​nederlaag te voorkomen

Ik heb van overleven mijn enige focus gemaakt

De woeste en open zee

Gefixeerd op mijn constante strijd

Ik heb je niet naast me zien verdrinken

Ik zou duizend nummers kunnen schrijven

Over wat ik verkeerd heb gedaan

Maar deze is voor wat nog goed moet worden gedaan

Een «verloren op zee-metafoor» kan immers leren

Ik heb nog steeds een broer die me nodig heeft

Als er ooit een tijd is geweest, is het nu