Lie to Me - Heiruspecs

Just once, I want to poke my negative stress in the chest,

Swing a haymaker left and not rest 'til I beat it to death

Breathe in the best breath ever once I clean up the mess

Yet whenever I step, it retreats deeper into its nest

Just once, I wish to bridge the gap between me and that dude

The man I could’ve been after I realized that I had to

The type of cat to have past loves asking, «Is that you?»

But that’s cool, you still don’t recognize when I pass, boo

I wish that I could hold feelings, 'cuz feelings hold me

Together, yet broken, closely at arm’s length from me

I sometimes wonder if these epiphanies will kill me

Creeping out of the deep, dark, corners of the real me

Lost moments of speech, snatched away by the wind

I guess it’s time to look inside and find a line again

I revive my grin as I begin to spend the 5 or 10 minutes it takes to dive

within and realign my Zen

Ask a poet where a song comes from, he’ll tell you the soul

But the detail they fail to unveil is that the tale has been told

It’s the air when it’s cold, it’s the parents that carried you home

It’s what’s scary in those areas where you won’t dare me to go

In my hand I hold the soul of a poet

Hoping to throw it over the moat of Moet, and boats full of heads with no necks

Who protest against my inappropriate openness

Standing at the edge of this precipice, staring at nothingness, just

Abyss

Eén keer wil ik mijn negatieve stress in de borst porren,

Zwaai een hooimaker naar links en rust niet totdat ik hem doodgeslagen heb

Adem de beste adem ooit in als ik de rotzooi opruim

Maar telkens als ik stap, trekt hij zich dieper terug in zijn nest

Voor één keer wil ik de kloof tussen mij en die gast overbruggen

De man die ik had kunnen zijn nadat ik me realiseerde dat ik moest

Het type kat uit het verleden houdt ervan om te vragen: "Ben jij dat?"

Maar dat is cool, je herkent nog steeds niet wanneer ik passeer, boe

Ik wou dat ik gevoelens kon vasthouden, want gevoelens houden me vast

Samen, maar toch gebroken, op korte afstand van mij

Ik vraag me soms af of deze openbaringen me zullen doden

Uit de diepe, donkere hoeken van de echte ik kruipen

Verloren momenten van spraak, weggerukt door de wind

Ik denk dat het tijd is om naar binnen te kijken en weer een lijn te vinden

Ik herleef mijn grijns als ik de 5 of 10 minuten die nodig zijn om te duiken begin te besteden

binnen en lijn mijn Zen . uit

Vraag een dichter waar een lied vandaan komt, hij zal je de ziel vertellen

Maar het detail dat ze niet onthullen, is dat het verhaal is verteld

Het is de lucht als het koud is, het zijn de ouders die je naar huis hebben gedragen

Het is eng in die gebieden waar je me niet durft te gaan

In mijn hand houd ik de ziel van een dichter

In de hoop het over de gracht van Moet te gooien, en boten vol hoofden zonder nek

Die protesteren tegen mijn ongepaste openheid?

Staande aan de rand van deze afgrond, starend naar het niets, gewoon...

Afgrond