Reiter wieder an der schwarzen Mauer - Hannes Wader

Reiter wieder an der schwarzen Mauer

Reiter wieder an der schwarzen Mauer

Vor der Kokerei im Pfefferminz.

Diesmal sind es sieben junge Mädchen

Auf Patrouillenritt zum Märchenprinz.

Hören sie im Bauch schon die Trompeten?

Eine, die sich in die Bügel stellt.

Helle Rufe.

Und dann stürmt das Fähnlein galoppierend in das Roggenfeld.

Schüsse fallen nicht.

Es wehen Tücher

Überm gelben Roggen.

An Schacht Zwei

In der stillgelegten Zeche traben sieben junge Mädchen rasch vorbei.

Dreizehn waren sie und waren Ulanen

An der schwarzen Mauer, Halt davor.

Und dann schmetterte eine Trompete

Zur Attacke auf das Zechentor.

Und dahinter standen hundert Kumpel

Ohne Waffen, ihre Frauen mit;

Sangen lauter, um sich Mut zu machen,

Wie das Fähnlein in den Roggen ritt.

Säbelblitzen überm gelben Roggen,

Doch Ulanen schlagen erstmal flach.

Später fielen erst die scharfen Schüsse.

Und zwei Kumpel waren tot danach.

Ich sah dann auch an der schwarzen Mauer die drei Reiter, einer noch ein Kind.

Einarmig der erste, und dem letzten

Flatterte der Kopfverband im Wind.

Nein, man hörte kein Trompetenschmettern beim Galopp hinein ins Roggenfeld.

Zwei Granaten feuerte der Panzer,

Gut getarnt ans Zechentor gestellt.

Erdfontänen überm gelben Roggen

Und der gräßlich helle Pferdeschrei.

Einer aber galoppierte weiter

Ohne Kopf und kam noch bis Schacht Zwei.

Nein das Vergangene ist nicht tot —

Es ist nicht einmal vergangen.

Reiter wieder an der schwarzen Mauer

Vor der Kokerei im Pfefferminz.

Diesmal sind es sieben junge Mädchen auf Patrouillenritt zum Märchenprinz.

Renners weer bij de zwarte muur

Renners weer bij de zwarte muur

Voor de cokesfabriek in de pepermunt.

Dit keer zijn er zeven jonge meisjes

Op patrouillerit naar de sprookjesprins.

Hoor je de trompetten al in je buik?

Eentje die in de hangers staat.

Helder geschreeuw.

En dan galoppeert de vlag het roggeveld in.

Schoten vallen niet.

Doeken waaien

Boven de gele rogge.

Bij schacht twee

Zeven jonge meisjes draafden voorbij in de in onbruik geraakte kolenmijn.

Ze waren dertien en waren Ulanen

Bij de zwarte muur stop je ervoor.

En toen schalde er een trompet

Om de poort van de kolenmijn aan te vallen.

En achter hen stonden honderd maatjes

Zonder wapens, hun vrouwen met;

Harder gezongen om aan te moedigen

Hoe de wimpel in de rogge reed.

sabel flitst over de gele rogge,

Maar Uhlan slaat eerst plat.

De scherpe schoten werden later gelost.

En daarna waren twee maatjes dood.

Toen zag ik ook de drie ruiters bij de zwarte muur, een nog een kind.

Een arm de eerste, en de laatste

Het hoofdverband wapperde in de wind.

Nee, je hoorde het geschal van trompetten niet toen je het roggeveld in galoppeerde.

De tank vuurde twee granaten af

Goed gecamoufleerd geplaatst bij de poort van de mijn.

Fonteinen van aarde boven de gele rogge

En de verschrikkelijk heldere kreet van het paard.

Maar één galoppeerde verder

Headless en kwam tot schacht twee.

Nee, het verleden is niet dood -

Het is niet eens voorbij.

Renners weer bij de zwarte muur

Voor de cokesfabriek in de pepermunt.

Deze keer zijn er zeven jonge meisjes op patrouille om Prince Charming te zien.