Charley - Hannes Wader

Früher lief hier einer rum, es ist schon ziemlich lange her

Einer, der sich Charley nannte, viele wissen’s gar nicht mehr

Ein paar And’re, ich bin sicher, die erinnern sich noch gut

An seine Hinterhältigkeit und ihre Angst vor seiner Wut

Manchmal blieb er ein paar Wochen, mal verschwand er für ein Jahr

Salz und Sonne in der Haut und mit ausgeblich’nem Haar

War er plötzlich, stark wie immer, nach 'ner Weile wieder hier —

Für uns Jungs war er der König, für die Alten mehr ein Tier

Alle haben es bemerkt, wie gut sein Blumenhemd ihm stand

Mit Löchern drin, ganz heimlich mit 'ner Kippe reingebrannt

Was aussah, dass fast jeder sie für Einschusslöcher hielt

Und der Sohn vom Apotheker hat sofort danach geschielt

Er kaufte Charleys Hemd zu einem unverschämten Preis

Trug es schmutzig, wie es war, mitsamt den Löchern und dem Schweiß

Sicher hat er fest geglaubt, er brauche es nur anzuzieh’n

Und Charleys Kraft und Schönheit übertrügen sich auf ihn

Viele Mädchen rissen wegen Charley von zu Hause aus

Er nahm das als selbstverständlich, machte sich nicht viel daraus

Doch nicht nur besonders wilde, freche Mädchen wollten ihn

Sogar brave, graue Mäuse wurden scharf, wo er erschien

Eine sah ich, wie sie mehrmals dicht an ihm vorüberlief

Jedes Mal bei seinem Blick die Schenkel fest zusammenkniff

Später tat, als sei er Luft für sie, weil sie ihn nie bekam

Und sich irgendeinen Ander’n, den sie kriegen konnte, nahm

Dieses Mädchen, was liegt näher, nahm sich ausgerechnet den

Der die Apotheke erbte, neulich hab' ich ihn geseh’n

Er sah anders aus als früher, als ihm immer, wo er ging

Charleys Fetzenhemd an seinem schlotternden Gerippe hing

Heute knicken seine Beine, ähnlich wie bei einem Schwein

Unter dem Gewicht der Hüften, mehr und mehr nach innen ein

Und die Kinder auf der Straße woll’n ihn nackig seh’n und gern

Seine Knie, wenn er geht, aneinanderklatschen hör'n

Hörst du, Charley, was mir dieser Mensch berichtet hat!

Du wärst jetzt auch schon so wie er, so sauber, sanft und satt

Auch dein Name wär' jetzt anders, nicht mehr Charley, sondern Karl

Und Alles liefe, wie es sein soll, ruhig und normal

Weißt du, Charley, was du tust, geht mich schon lange nichts mehr an

Nur schade, dass so einer sich mit dir vergleichen kann

Einer der, obwohl er wollte, nie wie du gewesen ist

Soll nicht sagen dürfen, dass du so wie er geworden bist!

Vroeger liep hier iemand rond, het is best lang geleden

Iemand die zichzelf Charley noemde, veel mensen weten het niet eens meer

Een paar anderen, ik weet zeker dat ze het zich goed herinneren

Over zijn stiekemheid en haar angst voor zijn woede

Soms bleef hij een paar weken, soms verdween hij voor een jaar

Zout en zon in de huid en met verschoten haar

Was hij plotseling, sterk als altijd, hier na een tijdje terug -

Voor ons jongens was hij de koning, voor de ouden meer een dier

Iedereen zag hoe goed zijn gebloemde hemd hem stond

Met gaten erin, stiekem ingebrand met een flikker

Waardoor bijna iedereen ze voor kogelgaten aanzag

En de zoon van de apotheker tuurde er meteen naar

Hij kocht Charley's shirt voor een schandalige prijs

Droeg het vuil zoals het was, met de gaten en het zweet

Hij moet er vast van overtuigd zijn geweest dat hij hem alleen maar hoefde aan te trekken

En Charley's kracht en schoonheid wrijven op hem af

Veel meisjes zijn van huis weggelopen vanwege Charley

Hij nam het als vanzelfsprekend aan, gaf er niet veel om

Maar niet alleen bijzonder wilde, brutale meisjes wilden hem

Zelfs goede grijze muizen waren scherp waar hij verscheen

Ik zag meerdere keren een pass dicht bij hem

Haar dijen strak aanspannen elke keer als hij naar me keek

Later deed ze alsof het lucht was omdat ze het nooit kreeg

En nam iemand anders die ze kon krijgen

Dit meisje, wat meer voor de hand ligt, nam dat ene van alle dingen

Degene die de apotheek heeft geërfd, ik zag hem laatst

Hij zag er anders uit dan wat hij altijd zag, waar hij ook ging

Charley's haveloze shirt hing aan zijn trillende lijf

Vandaag buigen zijn benen als die van een varken

Onder het gewicht van de heupen, steeds meer naar binnen

En de kinderen op straat willen hem naakt en graag zien

Hoor zijn knieën klappen als hij loopt

Hoor je, Charley, wat deze man me vertelde!

Je zou al zijn zoals hij, zo schoon, zachtaardig en vol

Je naam zou nu ook anders zijn, niet langer Charley, maar Karl

En alles zou zijn zoals het zou moeten zijn, stil en normaal

Weet je, Charley, wat je doet is niet langer mijn zorg

Alleen jammer dat zo iemand zichzelf met jou kan vergelijken

Iemand die, hoewel hij dat wilde, nooit was zoals jij

Je mag niet zeggen dat je bent geworden zoals hij!