Was passierte in den Jahren? - Hannes Wader, Konstantin Wecker

Wie du doch das Treiben satt hast!

Immer wirft dich diese Flut

an ein unbekanntes Ufer,

und dir fehlt schon lang der Mut,

neuen Küsten zu begegnen.

Du bist müde, gräbst dich ein

und beschließt für alle Zeiten,

nie mehr heimatlos zu sein.

Und das nennt sich dann erwachsen

oder einfach Realist.

Viele Worte, zu umschreiben,

daß man feig geworden ist.

Was passierte in den Jahren,

wohin hast du sie verschenkt?

Meistens hast du doch am Tresen

das Geschick der Welt gelenkt.

Und die fiel nicht aus den Angeln,

höchstens du fielst manchmal um,

und für die, die du bekämpft hast,

machst du jetzt den Buckel krumm.

Auch du wolltest wie die andern

fest in einem Weltbild stehn.

Statt die Ängste zu durchwandern,

übst du, sie zu übersehn.

Manchmal jagst du für Sekunden

deinen Zweifeln hinterher,

doch aus Sorge um die Wunden

bleibst du lieber ungefähr.

Und dann triffst du noch die Kämpfer

aus der guten alten Zeit,

fesche Jungs mit drallen Frauen,

und ihr lächelt alle breit.

Was passierte in den Jahren,

wohin hast du sie verschenkt?

Meistens hast du doch am Tresen

das Geschick der Welt gelenkt.

Und die fiel nicht aus den Angeln,

höchstens du fielst manchmal um,

und für die, die du bekämpft hast,

machst du jetzt den Buckel krumm.

Und ich frag mich, ob ich wirklich

so viel anders bin als du.

Zwar, ich kleide meine Zweifel

in Gedichte ab und zu,

das verschafft paar ruhige Stunden,

eigentlich ist nichts geschehn.

Ach, es gibt so viele Schliche,

um sich selbst zu hintergehn.

Doch da muß jetzt was passieren,

zuviel Zeit ist schon verschenkt,

und es wird von den Erstarrten

das Geschick der Welt gelenkt.

Und die fällt bald aus den Angeln.

Komm, wir gehen mit der Flut

und verwandeln mit den Wellen

unsre Angst in neuen Mut

Wat ben je moe van de drukte!

Altijd gooit dit tij je

naar een onbekende kust,

en je hebt de moed al lang niet meer gehad

nieuwe kusten te ontmoeten.

Je bent moe, duik erin

en beslist voor altijd

om nooit meer dakloos te zijn.

En dat heet volwassen

of gewoon realistisch.

Veel woorden om te parafraseren

dat men een lafaard is geworden.

Wat is er door de jaren heen gebeurd

waar heb je ze weggegeven?

Meestal heb je aan de balie

heerste over het lot van de wereld.

En het viel niet uit zijn scharnieren

hoogstens viel je soms om,

en voor degenen die je hebt gevochten

Ben je nu aan het terugkrabbelen.

Ook jij wilde net als de anderen

staan ​​stevig in een wereldbeeld.

In plaats van door de angsten te dwalen

je oefent om ze over het hoofd te zien.

Soms jaag je op seconden

na je twijfels

maar uit zorg voor de wonden

blijf je liever in de buurt?

En dan ontmoet je de vechters

uit de goede oude tijd

knappe jongens met mollige vrouwen,

en jullie glimlachen allemaal breed.

Wat is er door de jaren heen gebeurd

waar heb je ze weggegeven?

Meestal heb je aan de balie

heerste over het lot van de wereld.

En het viel niet uit zijn scharnieren

hoogstens viel je soms om,

en voor degenen die je hebt gevochten

Ben je nu aan het terugkrabbelen.

En ik vraag me af of ik echt

zo anders dan jij.

Het is waar, ik kleed mijn twijfels

in gedichten van tijd tot tijd,

dat zorgt voor een paar rustige uurtjes,

eigenlijk gebeurde er niets.

Oh, er zijn zoveel trucs

zichzelf te verraden.

Maar er moet nu iets gebeuren

er is al te veel tijd verspild

en het zal van de verstijven zijn

heerste over het lot van de wereld.

En het zal spoedig uit zijn scharnieren vallen.

Kom op, laten we met het tij meegaan

en transformeren met de golven

onze angst in nieuwe moed