Kleines Testament - Hannes Wader

Und eh' mich nun der letzte Rest

Meiner Geisteskraft verlässt

Die, wie man in der Presse liest

Im Grunde längst verkümmert ist

Hab' ich noch schnell vor Toresschluss

Von Wohlstand, Luxus und Genuss

Von Ausschweifung ganz ausgelaugt

Am Euter Franz Villons gesaugt

Aus dem die Milch der Wahrheit fließt —

Doch nur, wenn der ein Dichter ist

Von dem er angemolken wird —

Bei mir hat er sich nicht geziert

So hab' ich während einer Nacht

Dies kleine Testament gemacht:

Sollt' ich mein Leben bald verlier’n

Vermache ich mein krankes Hirn

Professor Doktor Pillerman

Der untersucht es, schlägt es dann

Mit einer Nudelrolle platt

Und kocht es aus bei tausend Grad

Und legt es dann in Spiritus

Wo es ganz fest unter Verschluss

Weit von der Wirklichkeit entfernt

Noch akademisch denken lernt

In Deutschland, der Kulturnation

Schätzt man den Dichter immer schon —

Betrachtet man es mal genau —

Nicht höher ein als eine Sau

Die im Dreck nach Futter gräbt

Verachtet wird, solang sie lebt

Ist sie dann eines Tages tot

Befreit man sie von Schmutz und Kot

Deckt sich mit ihren Innerei’n

Für lange, harte Winter ein —

So könnt' es mir wohl auch ergeh’n

Drum will ich, das wird man versteh’n

Wie selbst das allerdümmste Schwein

Zu Lebzeiten gemästet sein

Dem Schlachter, der mir ganz zuletzt

Das Messer an die Kehle setzt

Dem rat' ich und auch seiner Frau

Falls sie noch nach der Tagesschau

Schnell einen Schlachter zeugen woll’n

Dass sie an Sülze denken soll’n

Und dass sie, bei gelöschtem Licht

Ja nicht mehr tun als ihre Pflicht

Sonst kommt als Schande für das Haus

Noch ein Dichter dabei raus

Doch hätt' ich meine Lieder gern

Statt einem Schallplattenkonzern

Unserm deutschen Volk vermacht

Doch nimmt es, hab' ich den Verdacht

Mein Geschenk erst gar nicht an —

Wobei ich mich auch irren kann

Es hält mich, bilde ich mir ein

Längst nicht mehr jeder für ein Schwein —

Es wurden auch schon Stimmen wach

Die weisen mir eindeutig nach

Dass ich ein blöder Esel sei

Und mein Gesang I-A-Geschrei

Doch auch als Esel will ich nun

Den Massen was zugute tun

Statt meiner Lieder biet' ich dann

Meinen Kieferknochen an

Denn Samson, denkt einmal daran

Schlug er nicht an die tausend Mann

Mit einem Eselskiefer tot?

Deswegen dieses Angebot:

Wenn sich das Volk einmal empört

Sich gegen alle Herrschaft wehrt

Es meinen Kiefer bei sich trägt

Und auf bourgeoise Schädel schlägt

Ich habe mich mit Vorbedacht

Im Fernseh’n immer rar gemacht

Doch weil ich auch kein Unmensch bin

Bestimme ich jetzt, immerhin

Sollte ich gestorben sein

Meinen Kadaver auszuleih’n

Für eine Fernseh-Monsterschau

Doch achte man darauf genau

Dass man die Leiche gut geschminkt

In vollem Wichs, bevor sie stinkt

Festbindet an ein Mikrofon —

So wie EI Cid, ihr wisst ja schon

Tot auf sein Pferd gebunden war

Dazu soll man noch eine Schar

Go-Go-Go-Girls engagier’n

Die meine Verse überschmier'n

Mit süßem «Dub-du-ah-uh-ah»

Damit das Volk am Bildschirm ja

Als Sahnetörtchen runterfrißt

Was Vollkornbrot gewesen ist

Solange ich der Bäcker war —

Das stell' ich hier noch einmal klar

Weil ich noch lebe, hinterher

Juckt mich das nicht mehr so sehr

Und nun zu jenem kleinen Mann

Den ich nur schlecht beschreiben kann

Weil er hier nicht genannt sein will

Denn lieber lauert er ganz still

Im Dunkeln, bildet sich viel ein

Und hängt sich überall mit rein

Dabei wiegt dieser Himmelhund

Wenns hoch kommt, nur ein Viertelpfund

Ich ahne, so gut kenn' ich ihn

Dass er, wenn ich gestorben bin

Von meinem Tode unberührt

Sein Eigenleben weiterführt

Wenn diese Ahnung sich erfüllt

Begrabt ihn auf der Insel Sylt

In Kampen am Nacktbadestrand

Nicht allzutief im Dünensand

Ich denke, dass ihr mich versteht

Wenn ihr die hübschen Mädchen seht

Im Sande sitzend, braun und nackt

Und eine zu der andern sagt:

«Zwar weiß ich, Hannes, dieser Schlot

Ist schon seit einer Woche tot

Doch könnt' ich wetten, er ist hier —

Ich spüre was von ihm in mir…»

Fürs erste mach' ich jetzt mal Schluss

Obwohl ich eingestehen muss

Dass manches noch zu sagen wär —

Ein and’res Mal erzähl' ich mehr

Denn ich möchte, dass ihr wisst

Wenn dies auch mein Vermächtnis ist

Dass ich noch lang zu leben hab'

Bin ich dann tot, soll’n um mein Grab

Auch jene Journalisten steh’n

Die Schmeißfliegen so ähnlich seh’n —

Wer fräße sich denn sonst da satt

Wo unsereins geschissen hat?

Für die geb' ich noch aus dem Grab

Ganz kurz eine Erklärung ab

Statt einer Rede lass' ich bloß

Einen letzten Rülpser los

Tief grollend aus dem Untergrund

Die Hölle öffnet ihren Schlund

Schluckt unzerkaut das Lumpenpack

Doch weil sie diesen Fraß nicht mag

Kotzt sie den widerlichen Schmaus

Gleich angeekelt wieder aus —

Ich hab' die Bande jedenfalls

Ein- für allemal vom Hals.

.

En voor mij nu de laatste rust

mijn geestkracht gaat weg

Degenen die in de pers worden gelezen

Is eigenlijk al lang verdord

Ik heb het voordat de poort sluit

Van welvaart, luxe en plezier

Ontdaan van losbandigheid

Gezogen aan de uier van Franz Villon

Waaruit de melk van de waarheid vloeit -

Maar alleen als hij een dichter is

waaruit hij wordt gemolken -

Hij schuwde me niet

Dus ik heb gedurende één nacht

Maakte dit kleine testament:

Moet ik binnenkort mijn leven verliezen?

Ik laat mijn zieke brein na

Professor Dokter Pillerman

Hij onderzoekt het en slaat er dan op

Druk plat met een pastarol

En kookt het op duizend graden

En zet het dan in de geest

Waar het stevig achter slot en grendel zit

Ver van de realiteit

Leer nog steeds academisch te denken

In Duitsland, de culturele natie

Waardeer je altijd de dichter?

Als je er goed naar kijkt -

Niet hoger dan een zeug

Wie graaft in de aarde voor voedsel?

Veracht zolang ze leeft

Zal ze op een dag dood zijn?

Weg met vuil en uitwerpselen

Bedekt zichzelf met haar ingewanden

Voor lange, harde winters een —

Zo zou het voor mij ook kunnen zijn

Daarom wil ik het, dat begrijp je wel

Zoals zelfs het domste varken

Levend vetgemest worden

De slager die me het allerlaatste gaf

Zet het mes op zijn keel

Ik adviseer hem en zijn vrouw ook

Als ze nog steeds achter het nieuws aan zit

Snel een slager verwekken

Dat ze aan aspic moeten denken

En dat zij, met de lichten uit

Ja, doe niet meer dan hun plicht

Anders komt het als een schande voor het huis

Nog een dichter daar

Maar ik wil graag mijn liedjes

In plaats van een platenmaatschappij

Nagelaten aan ons Duitse volk

Maar neem het, vermoed ik

Mijn gave helemaal niet -

Hoewel ik het ook mis kan hebben

Het houdt me vast, stel ik me voor

Niet langer iedereen voor een varken -

Stemmen zijn al verheven

Ze laten het me duidelijk zien

Dat ik een domme ezel ben

En mijn zingende I-A schreeuwend

Maar nu wil ik ook een ezel zijn

Doe iets voor de massa

Dan bied ik in plaats van mijn liedjes aan

mijn kaakbeen

Want Simson, denk er eens over na

Heeft hij de duizend man niet aangevallen?

Dood met een ezelskaak?

Vandaar deze aanbieding:

Als de mensen woedend zijn

Weerstaat alle overheersing

Het draagt ​​mijn kaak met zich mee

En smakt op burgerlijke schedels

Ik heb bewust voor mezelf gekozen

Altijd zeldzaam gemaakt op tv

Maar omdat ik ook geen monster ben

Ik beslis nu hoe dan ook

Had ik moeten sterven?

Leen mijn karkas

Voor een tv-monstershow

Maar let er goed op

Maak het lijk goed op

In volle sperma voordat ze stinkt

Banden met een microfoon —

Zoals EI Cid, weet je?

Dood was vastgebonden aan zijn paard

Bovendien moet men nog steeds een groep hebben

Betrek go-go-go-meisjes

Dat smeren mijn verzen

Met een zoete "Dub-du-ah-uh-ah"

Zodat de mensen op het scherm ja

Eet naar beneden als een slagroomtaart

Wat was volkorenbrood

Zolang ik de bakker was -

Ik zal dat hier nog eens duidelijk maken

Omdat ik daarna nog leef

Ik geef er niet zo veel meer om

En nu naar die kleine man

Ik kan het alleen maar slecht omschrijven

Omdat hij hier niet genoemd wil worden

Omdat hij het liefst heel stil op de loer ligt

In het donker wordt er veel ingebeeld

En raakt overal betrokken

Deze luchthond weegt

Als het opkomt, slechts een kwart pond

Ik denk dat ik hem zo goed ken

Dat hij toen ik stierf

Niet beïnvloed door mijn dood

Zijn eigen leven voortzetten

Wanneer dit voorgevoel uitkomt

Begraaf hem op het eiland Sylt

In Kampen op het naaktstrand

Niet te diep in het duinzand

Ik denk dat je me begrijpt

Als je de mooie meisjes ziet

Zittend in het zand, bruin en naakt

En de een tegen de ander zegt:

'Ik weet het, Hannes, die schoorsteen...'

Is al een week dood

Maar ik durf te wedden dat hij hier is -

Ik voel iets van hem in mij...»

Ik stop voor nu

Hoewel ik moet toegeven

Dat er nog veel gezegd kan worden -

Ik vertel je een andere keer meer

Omdat ik wil dat je het weet

Als dit ook mijn erfenis is

Dat ik nog lang te leven heb

Als ik dood ben, ga ik rond mijn graf

Die journalisten staan ​​ook

De bluebottles lijken zo op elkaar -

Wie zou anders zijn buikje opeten?

Waar onze soort shit?

Ik zal voor hen uit het graf geven

Een korte uitleg

In plaats van een toespraak, laat ik het gewoon

Nog een laatste boer

Diep gerommel uit de grond

De hel doet zijn mond open

Slik de vodden heel door

Maar omdat ze dit eten niet lust

Ze geeft het walgelijke feest over

Walgen meteen weer naar buiten -

Hoe dan ook, ik heb de bende

Weg ermee voor eens en altijd.

.