Eine, die du nicht kennst - Hannes Wader

Am Abend bist du wieder mal

Da, wo alle Welt sich trifft

Eine, die du nicht kennst, sitzt neben dir

Und du rauchst und trinkst und sprichst mit ihr

Und weil du’s bei jeder probieren musst

Denkst du, dass du das Richtige tust

Als du fragst, ob sie mit dir kommen will

Und sie sagt nicht ja, sie nickt nur still

Jetzt liegt sie bei dir, du betrachtest sie

Und während du nach Fehlern suchst

Denkst du, dass sie’s mit Allen macht

Und das stört dich schon nach dieser Nacht!

Doch du redest so, bevor sie geht

Als sei es dir gleich, ob ihr euch wiederseht

Auch sie verbirgt, was sie denkt vor dir

Schreibt nur etwas auf und geht aus der Tür

Am selben Abend stehst du doch

Halb betrunken vor ihrem Haus

Sie öffnet, bittet dich herein

Und fast bist du enttäuscht — sie ist allein

Du sagst einen Gruß, achtest auf ihr Gesicht

Doch, was sie denkt, siehst du wieder nicht!

Und du nimmst dir vor, nie mehr zu ihr zu geh’n

Weil du Angst hast, dabei durchzudreh’n

Zwei, drei Tage hältst du’s aus

Dann liegst du wieder neben ihr

So machst du weiter, wochenlang

Verrätst dich nicht und fühlst dich krank

Und du meinst, wenn du sagst: «Du bist blass mein Kind!»

Die Nächte, wenn Andere bei ihr sind

Und wieder prüfst du ihr Gesicht —

Vielleicht weint sie nachts, sie sagt es nicht!

Und dann, du hast es längst gewusst

Triffst du den Anderen bei ihr

Jetzt spürst du zwischen Schmerz und Wut

Recht zu haben — wie weh das tut!

Du nimmst dich zusammen, lächelst sogar

Du redest, aber du denkst nicht klar!

Und du gehst, als du glaubst, dass du schreien musst —

Vielleicht hat sie gewollt, dass du es tust!

Jetzt bist du abends wieder mal

Da wo alle Welt sich trifft

Für dich der Ort, wohin du passt

Seit du dich wieder gefangen hast

Und es wird dir gelingen, nie mehr schwach zu sein

Stets auf der Hut und hart wie Stein!

Und neben dir sitzt wieder so ein Kind —

Eins von denen, die noch kaputtzumachen sind

In de avond ben je weer

Waar iedereen elkaar ontmoet

Een die je niet kent zit naast je

En je rookt en drinkt en praat met haar

En omdat je het bij iedereen moet passen

Denk je dat je het juiste doet?

Als je vraagt ​​of ze met je mee wil gaan

En ze zegt geen ja, ze knikt alleen stil

Nu is ze bij jou, kijk naar haar

En terwijl je zoekt naar fouten

Denk je dat ze het bij iedereen doet?

En daar heb je na vanavond last van!

Maar zo praat je voordat ze vertrekt

Alsof het je niets kan schelen als je elkaar weer ontmoet

Ze verbergt ook wat ze denkt voor jou

Schrijf gewoon iets op en loop de deur uit

Dezelfde avond dat je staat

Half dronken voor haar huis

Ze opent en nodigt je uit om binnen te komen

En je bent bijna teleurgesteld - ze is alleen

Je zegt een groet, let op haar gezicht

Maar je kunt niet zien wat ze denkt!

En je besluit nooit meer naar haar toe te gaan

Omdat je bang bent om gek te worden

Je kunt het twee of drie dagen volhouden

Dan lig je weer naast haar

Zo ga je weken door

Verraad jezelf niet en voel je niet ziek

En je bedoelt als je zegt: "Je bent bleek, mijn kind!"

De nachten dat anderen bij haar zijn

En opnieuw onderzoek je haar gezicht -

Misschien huilt ze 's nachts, ze zegt het niet!

En dan weet je het al heel lang

Ontmoet je de ander bij haar

Nu voel je je tussen pijn en woede

Om gelijk te hebben - hoe pijnlijk is het!

Je trekt jezelf bij elkaar, lacht zelfs

Je praat, maar je denkt niet helder!

En je vertrekt wanneer je denkt dat je moet schreeuwen...

Misschien wilde ze dat je het deed!

Nu ben je weer in de avond

Waar de wereld samenkomt

Voor jou de plek waar je past

Sinds je jezelf weer betrapt hebt

En het zal je lukken om nooit meer zwak te zijn

Altijd op je hoede en zo hard als steen!

En er zit nog een kind naast je -

Een van die nog te breken