Arschkriecher-Ballade - Hannes Wader

An einem trüben Tag, als er gerade vierzehn war —

Eben wuchs auf seiner Brust das erste blasse Haar —

Spielte er für sich im Wald, da rief sein Vater ihn herein

Brachte ihn zu seiner Mutter, ließ ihn dann mit ihr allein

Den Kopf mit Waldgeschichten vollgestopft bis an den Rand

Drei Federn noch im Schopf, Pfeil und Bogen in der Hand

Stand er da ganz nackt und seine knochige Gestalt

War von Kopf bis Fuß mit bunten Kriegszeichen bemalt

Seine Mutter strich um ihn herum und deutete dann

Mit dem Blick auf seinen rot-weiß-grün gestreiften Pillermann

Sagte: «Ach, mein Junge, wenn du schon so gerne malst und schmierst

Sorge ich dafür, dass du was Künstlerisches wirst!»

Kurze Zeit darauf fand sich ein Warenhaus bereit

Ihn als Schildermaler einzustellen, mit 'ner Probezeit

Er bestaunte, dass ihm tagelang der Mund weit offen stand

In dem großen Hause all' die neuen Dinge, die er fand!

Schöne Menschen gab es dort, mit Gesichtern, glatt und weich

Und er schaute in den Spiegel, lief schnell weg und fragte gleich

Einen unrasierten alten Mann mit eckigem Gesicht:

«Warum sind wir beide denn so hässlich und die Andern nicht?»

«Wenn's dein Wunsch ist», sprach der Mann, «so wie die Anderen zu sein

Halte dich an deinen Chef — kriech ihm einfach hinten rein!

Das übst du fleißig, bis sich dein Profil schön sanft und glatt

An der Darmwand deines Vorgesetzten abgeschliffen hat!»

Und schon wandte sich der Junge an den sauberen Verein

Mit dem heißen Wunsch, bald auch so’n schöner Arschkriecher zu sein!

Doch da zeigten sich die Menschen sehr verwundert und empört —

Taten so, als hätten sie dieses Wort noch nie gehört!

Sie packten ihn am Arm, führten ihn in einen Raum

Da hing ein hoher Vorgesetzter, höher als ein Baum

Von der Zimmerdecke, festgeschnallt auf einem Stützkorsett

Dessen nackter Hintern pendelte schön glänzend, bleich und fett

Wie ein praller Gasballon, nur zigtausend mal so schwer

Als die Tür aufging, kaum wahrnehmbar, im Luftzug hin und her!

Der Junge spürte, als das dicke Ding da vor ihm schwang

Eine sanfte Hand im Nacken, die ihn in die Knie zwang!

Und da fand er sie, die Öffnung, ganz tief unter, gar nicht groß

Und er jauchzte laut vor Freude und sofort ließ man ihn los

Er atmete tief ein, bohrte dann mit aller Macht

Seinen dürren Knabenkörper in den engen, dunklen Schacht!

Doch im nächsten Augenblick ein heißer Druck, ein Donnerschlag

Und als er drauf halb betäubt in einer Ecke lag

Einen Mann vor Schmerz laut brüllen hörte, war ihm endlich klar

Dass er als Afterkriecher völlig ungeeignet war!

Er befühlte sein Gesicht, es war noch alles wie vorher

Nur mit der scharfen Krümmung seiner Nase hatte er

Dem Vorgesetzten nicht allein den Schließmuskel geritzt

Sondern ihm auch noch der Länge nach den Mastdarm aufegschlitzt!

Voller Angst sah er jetzt, wie die schönen Menschen um ihn her

Hässlich wurden und ihn schlugen, und schon spürte er nichts mehr!

Als er dann erwachte sah er jenen alten Mann

Mit dem eckigen Gesicht — er kroch hin und schrie ihn an:

«Ich hab' die Menschen jetzt, wie sie wirklich sind, geseh’n

Und ich krieche auch nie wieder, davon wird man gar nicht schön!

Ich will wissen, alter Mann, was ist mit den Leuten los —

Wenn sie schon nicht hübscher werden, warum kriechen sie denn bloß?»

«Schwer zu sagen», sprach der Mann, «manch einer kriecht ja auch nicht gern

Und er meint, er muss es tun, um die Familie zu ernähr'n

Dem Andern macht es Spass, er schafft sich Frau und Kinder an

Als Vorwand, nur damit er besser arschkriechen kann!»

Op een saaie dag toen hij net veertien was...

Het eerste bleke haar groeide net op zijn borst -

Toen hij alleen in het bos speelde, riep zijn vader hem binnen

Bracht hem naar zijn moeder en liet hem toen alleen met haar

Hoofd vol met bosverhalen

Drie stekels nog in het plukje, pijl en boog in de hand

Hij stond daar helemaal naakt en zijn benige figuur

Werd van top tot teen geschilderd in felgekleurde oorlogsinsignes

Zijn moeder omcirkelde hem en wees toen

Met een blik op zijn rood, wit en groen gestreepte Pillermann

Zei: "Oh, mijn jongen, als je zo graag tekent en krabbelt

Ik zal ervoor zorgen dat je iets artistieks wordt!"

Kort daarna was er een warenhuis klaar

Huur hem in als bordenschilder met proefperiode

Hij verwonderde zich erover dat zijn mond dagenlang wijd openstond

In het grote huis alle nieuwe dingen die hij vond!

Er waren mooie mensen, met gladde en zachte gezichten

En hij keek in de spiegel, rende snel weg en vroeg meteen

Een ongeschoren oude man met een vierkant gezicht:

'Waarom zijn wij allebei zo lelijk en de anderen niet?'

"Als het je wens is," zei de man, "om te zijn zoals de anderen...

Blijf bij je baas - kruip er gewoon achteraan!

Je oefent dit ijverig totdat je profiel mooi glad is

De darmwand van je meerdere afgeslepen!"

En de jongen wendde zich tot de schone club

Met het vurige verlangen om binnenkort zo'n mooie kontzoener te zijn!

Maar toen toonden de mensen zich zeer verrast en verontwaardigd -

Ze deden alsof ze dat woord nog nooit hadden gehoord!

Ze grepen zijn arm en leidden hem een ​​kamer in

Er hing een hoge overste, hoger dan een boom

Van het plafond, vastgebonden aan een beugel

Zijn blote billen zwaaiden prachtig glanzend, bleek en dik

Als een volle gasballon, maar tienduizenden keer zo zwaar

Toen de deur openging, nauwelijks waarneembaar, heen en weer in de tocht!

De jongen voelde het grote ding voor zich zwaaien

Een zachte hand in zijn nek die hem op zijn knieën bracht!

En daar vond hij het, de opening, ver beneden, helemaal niet groot

En hij schreeuwde van vreugde en onmiddellijk lieten ze hem los

Hij haalde diep adem en boorde toen uit alle macht

Zijn magere jongenslichaam in de smalle, donkere schacht!

Maar het volgende moment een hete druk, een donderslag

En toen hij half verdoofd in een hoek lag

Toen hij een man hoorde schreeuwen van de pijn, realiseerde hij zich eindelijk

Dat hij totaal ongeschikt was als aftercrawler!

Hij voelde zijn gezicht, alles was hetzelfde als voorheen

Alleen met de scherpe kromming van zijn neus deed hij

Snijd niet alleen de sluitspier van de baas door

Maar ook zijn rectum in de lengte opensnijden!

Vol angst zag hij nu de mooie mensen om hem heen

Werd lelijk en sloeg hem, en hij voelde niets meer!

Toen hij wakker werd, zag hij die oude man

Met het vierkante gezicht - hij kroop naar hem toe en schreeuwde tegen hem:

"Ik heb nu mensen gezien zoals ze werkelijk zijn

En ik zal ook nooit meer kruipen, je wordt er helemaal niet mooi van!

Ik wil weten, oude man, wat er met mensen aan de hand is...

Als ze niet mooier worden, waarom kruipen ze dan?"

"Het is moeilijk te zeggen," zei de man, "veel mensen houden ook niet van kruipen

En hij denkt dat hij het moet doen om het gezin te voeden

De ander geniet ervan, schept een vrouw en kinderen

Als excuus, gewoon zodat hij beter op zijn kont kan kussen!"