Am Fluss - Hannes Wader

Es wird Abend, siehst du auch die alten Weiden dort am Fluss?

Komm, in ihrem Schatten kühlst du deinen müden Fuß

Wie die Weiden ihre Zweige, sieh, wie dicht sie sind und schwer

Für die Nacht sind wir geborgen

Unsre Ängste vor dem Morgen

Trägt der Strom bis in das Meer

Und es kämmt ein sanfter Wind das grüne Haar der Trauerweiden

Hörst du auch die Stimme, dieses Raunen überm Fluss?

Lauschen will ich, nur nicht fragen: Was wird aus uns beiden?

Weil ich weiß, dass ich mich vor der Antwort fürchten muss

Diese Glut am Horizont, und die Luft, die brandig riecht

Trüber Dunst vom ander’n Ufer, der zu uns herüberkriecht

Lass uns ruhig warten, später, wenn der Wind sich dreht

Wirst du, so wie ich, erkennen

Dass nur Stoppelfelder brennen

Und nur die Sonne untergeht

Und es kämmt ein sanfter Wind das grüne Haar der Trauerweiden

Hörst du auch die Stimme, dieses Raunen überm Fluss?

Lauschen will ich, nur nicht fragen: Was wird aus uns beiden?

Weil ich weiß, dass ich mich vor der Antwort fürchten muss

Nahes Rufen, Hundebellen, und jetzt fällt ein Schuss —

Mein Knie, es schmerzt, es fallen rote Tropfen in den Fluss

Nein, noch fließt kein Blut, der Krampf löst sich in meinem Bein

In den Ufersand geflossen

Ungeschickt von mir vergossen

Ist nur der Rest von unserm Wein

Und es kämmt ein sanfter Wind das grüne Haar der Trauerweiden

Hörst du auch die Stimme, dieses Raunen überm Fluss?

Lauschen will ich, nur nicht fragen: Was wird aus uns beiden?

Weil ich weiß, dass ich mich vor der Antwort fürchten muss

Kennst du das Lied von jenem Weisen, der am Wasser saß

Nach Jahr und Tag die Namen seiner Feinde fast vergaß

Und sie am Ende tot im Strom vorübertreiben sah?

Aber nein, wir sind nicht weise

Unsre Feinde — sprich jetzt leise!

-

Leben, und sie sind ganz nah!

Und es kämmt ein sanfter Wind das grüne Haar der Trauerweiden

Hörst du auch die Stimme, dieses Raunen überm Fluss?

Lauschen will ich, nur nicht fragen: Was wird aus uns beiden?

Weil ich weiß, dass ich mich vor der Antwort fürchten muss

Het wordt avond, zie je de oude wilgen bij de rivier?

Kom, koel je vermoeide voet in haar schaduw

Net als de wilgen hun takken, zie hoe dicht en zwaar ze zijn

We zijn veilig voor de nacht

Onze angsten voor morgen

De stroom voert naar de zee

En een zachte wind kamt het groene haar van de treurwilgen

Hoor je ook de stem, dat gemurmel over de rivier?

Ik wil luisteren, maar vraag niet: wat zal er van ons twee worden?

Omdat ik weet dat ik bang moet zijn voor het antwoord

Deze gloed aan de horizon en de lucht die naar vuur ruikt

Bewolkte waas van de andere oever, die naar ons toe kruipt

Laten we rustig afwachten, straks als de wind draait

Jij zult, net als ik, herkennen

Dat alleen stoppelvelden branden

En alleen de zon gaat onder

En een zachte wind kamt het groene haar van de treurwilgen

Hoor je ook de stem, dat gemurmel over de rivier?

Ik wil luisteren, maar vraag niet: wat zal er van ons twee worden?

Omdat ik weet dat ik bang moet zijn voor het antwoord

Close calls, blaffende honden, en nu wordt er geschoten -

Mijn knie, het doet pijn, rode druppels vallen in de rivier

Nee, er is nog geen bloed, de kramp in mijn been is aan het verlichten

Stroomde in het kustzand

Onhandig vergoten door mij

Is gewoon de rest van onze wijn

En een zachte wind kamt het groene haar van de treurwilgen

Hoor je ook de stem, dat gemurmel over de rivier?

Ik wil luisteren, maar vraag niet: wat zal er van ons twee worden?

Omdat ik weet dat ik bang moet zijn voor het antwoord

Ken je het lied van die wijze man die aan het water zat?

Na jaar en dag bijna de namen van zijn vijanden vergeten

En zag je haar op het einde dood in de beek drijven?

Maar nee, wij zijn niet wijs

Onze vijanden - spreek nu zacht!

-

live en ze zijn heel dichtbij!

En een zachte wind kamt het groene haar van de treurwilgen

Hoor je ook de stem, dat gemurmel over de rivier?

Ik wil luisteren, maar vraag niet: wat zal er van ons twee worden?

Omdat ik weet dat ik bang moet zijn voor het antwoord