Alles nur Schein - Hannes Wader

Ganz von wildem Wein überwachsen liegt

Dort der Brunnen im Schatten der mächtigen Linde

Wohl schon seit germanischen Zeiten wiegt

Sie sommers ihren grünen Wipfel im Winde

Verwunschen, wie von guten Geistern bewacht

Atmet der Ort einen so tiefen Frieden

Fern von Unglück und Not, so als hätte die Macht

Des Bösn diesen Hof von jehr gemieden

Heitere Stille, nur der leise Gesang

Des Baches unter den Erlen, sie säumen

Seinen Lauf am Fuße der Hügel entlang

Hier leben, so wohnen, davon kann man nur träumen

Nein, nein, nein

Nichts hier ist das, was es vorgibt zu sein

Fall nicht drauf rein

Alles nur Schein, Schein, Schein

Damals wurden hier Russen, so wird es erzählt

Im Krieg von dem Bauern mit Peitschenhieben

Und Fusstritten bis aufs Blut gequält

Zur Zwangsarbeit auf die Äcker getrieben

Die Gefangenen haben ihn dann umgebracht

Ihm zuvor noch Jauche in den Schlund gegossen

Ihn dann in den Brunnen geworfen, den Schacht

Mit Schweinemist aufgefüllt und verschlossen

In dem Brunnen liegt, unbeweint und verflucht

Tief unten der Bauer, für immer verschwunden

Man hat später gar nicht erst nach ihm gesucht

Hätte ihn wohl auch nicht gern wiedergefunden

Und der älteste Sohn trat sein Erbe an

Hat sich an der eigenen Tochter vergangen

Zeugte ein Kind mit ihr und hielt sie dann

Lange mit ihrem Sohn in dem Haus gefangen

Als er alt wurde, zahlte sie es ihm zurück

Sperrte ihn ein, gab ihm kaum zu essen

In Hungerfantasien träumte er von dem Glück

Sich im Stall mit den Schweinen am Trog satt zu fressen

Hat zu fliehen versucht, schaffte es jedenfalls

Fast blind eines Nachts raus ins Freie zu taumeln

Und sein Sohn sah ihn, mit 'nem Strick um den Hals

Tot und schon kalt in der Thing-Linde baumeln

Nein, nein, nein

Nichts hier ist das, was es vorgibt zu sein

Fall nicht drauf rein

Alles nur Schein, Schein, Schein

Auch die Tochter starb, nun gehört das Haus

Ihrem Sohn — oder sollte ich Bruder sagen?

Ein Neo-Nazi, baut alles um, macht daraus

Ein Kampftrainingscamp.

Jetzt eben tragen

Männer panzerbrechende Munition

Raus auf den Hof, wieder andere schaffen

Noch mehr Kriegsgerät ran.

Ein Teil davon

Sind Granaten, Geschütze und Handfeuerwaffen

Ich glaube, dass hier in den Büschen noch

Viel mehr «Arier» auf der Lauer liegen

Ich mache mich vom Acker, gern würden die doch

Mal so einen wie mich vor die Flinte kriegen

Es wird Nacht, ich umgehe im Dämmerlicht

Weiträumig, leise die Bewegungsmelder

Quer durch den Mais, der steht hoch und dicht

Dann durch die Weizen- und Roggenfelder

Tief bücken sich die Ähren im Abendhauch

Als ob — bildlich geseh’n — sie den Hut vor mir zögen

Als kröchen sie am liebsten vor mir auf dem Bauch

Doch sicher nicht, weil sie mich so toll mögen

Alles Täuschung und Lüge, nein, ich darf hier

Einfach keinem trau’n — nein, nicht mal den Ähren

Die buckeln doch vor jedem, nicht nur vor mir

Auch wenn es Nazis und Kinderschänder wären

Nein, nein, nein

Nichts hier ist das, was es vorgibt zu sein

Fall nicht drauf rein

Alles nur Schein, Schein, Schein

Is volledig begroeid met Virginia klimplant

Daar de fontein in de schaduw van de machtige lindeboom

Heeft waarschijnlijk gewogen sinds de Germaanse tijd

Ze zomer hun groene toppen in de wind

Betoverd, alsof bewaakt door goede geesten

Ademt de plaats zo'n diepe vrede?

Ver van ongeluk en ellende, alsof ze macht hebben

Heb deze rechtbank van het kwaad altijd vermeden

Vrolijke stilte, alleen de zachte zang

Van de beek onder de elzen, zij lijn

Zijn koers langs de voet van de heuvels

Hier wonen, zo leven, daar kan je alleen maar van dromen

Nee nee nee

Niets hier is wat het beweert te zijn

Trap er niet in

Alles gewoon uiterlijk, uiterlijk, uiterlijk

In die tijd waren hier Russen, zo wordt gezegd

In de oorlog door de boer met zweepslagen

En trappen gekweld tot bloedens toe

Gedreven naar de velden om dwangarbeid te verrichten

De gevangenen hebben hem toen vermoord

Hij goot vooraf vloeibare mest in zijn keel

Gooi hem toen in de put, de schacht

Gevuld met varkensmest en verzegeld

In de put ligt, niet beklaagd en vervloekt

Ver onder de boer, voor altijd verdwenen

Ze hebben hem later niet eens gezocht

Had hem ook niet graag terug gevonden

En de oudste zoon erfde

Heeft zijn eigen dochter geschonden

Verwekte een kind bij haar en hield haar toen vast

Lang opgesloten in huis met haar zoon

Toen hij oud werd, betaalde ze hem terug

Heb hem opgesloten, hem amper gevoed

In hongerfantasieën droomde hij van geluk

Eet je buik op in de stal met de varkens aan de trog

Geprobeerd te ontsnappen, op de een of andere manier gelukt

Op een avond bijna blind naar buiten wankelend

En zijn zoon zag hem met een touw om zijn nek

Dood bungelend en al koud in de Thing-lindeboom

Nee nee nee

Niets hier is wat het beweert te zijn

Trap er niet in

Alles gewoon uiterlijk, uiterlijk, uiterlijk

De dochter stierf ook, nu is het huis van hen

Je zoon - of moet ik zeggen broer?

Een neonazi, herbouwt alles, maakt het

Een gevechtstrainingskamp.

Draag het nu gewoon

pantserdoordringende munitie voor mannen

De tuin in, maak weer anderen

Meer oorlogsuitrusting.

Een deel ervan

Zijn granaten, geweren en pistolen?

Ik geloof dat hier nog in de bosjes

Veel meer "Ariërs" liggen op de loer

Ik zal het veld verlaten, ze zouden graag

Zet iemand zoals ik voor het pistool

De avond valt, ik loop rond in de schemering

De bewegingsmelders zijn ruim en stil

Aan de overkant van het koren is het hoog en dicht

Dan door de tarwe- en roggevelden

De korenaren buigen laag in de avondadem

Alsof ze – figuurlijk gesproken – hun hoed voor mij zouden afnemen

Alsof ze liever op hun buik voor me kruipen

Maar zeker niet omdat ze me zo leuk vinden

Alle bedrog en leugens, nee, ik mag hier

Vertrouw gewoon niemand - nee, zelfs de korenaren niet

Ze bulten voor iedereen, niet alleen voor mij

Zelfs als het nazi's en kinderverkrachters waren

Nee nee nee

Niets hier is wat het beweert te zijn

Trap er niet in

Alles gewoon uiterlijk, uiterlijk, uiterlijk