The Hobo's Last Rider - Hank Snow

One dark and stormy night while riding down the line;

Railroad Bill, the engineer said, «Boy, we’ll have to fly!»

We’ve got to be on time, to meet old Number Four

So sling the coal, we’ll make it, boy, or never ride no more

While in the rear boxcar, a lonely hobo lay

Heading for his mother dear, who on her death-bed lay;

He raised a weary hand, to brush away a tear

Not knowing his last drive was run, and Fate was drawing near

When through the darkened night, a headlight bright did gleam

O’er the roar of rolling wheels, a whistle load did scream;

As down around the curve, the mighty train did roar

With black smoke rolling from the stack, came Flyer Number Four

Then came an awful crash!

Their last long drive was run

On the track the hobo lay, his days of life were done;

And as the golden sun, sank slowly to the west

His dear old mother gently smiled, and closed her eyes in death

Een donkere en stormachtige nacht tijdens het rijden langs de lijn;

Railroad Bill, de ingenieur zei: "Jongen, we zullen moeten vliegen!"

We moeten op tijd zijn om oud nummer vier te ontmoeten

Dus gooi de kolen, we redden het, jongen, of rijden nooit meer

In de achterste gesloten goederenwagen lag een eenzame zwerver

Op weg naar zijn lieve moeder, die op haar sterfbed lag;

Hij hief een vermoeide hand op om een ​​traan weg te poetsen

Niet wetende dat zijn laatste rit was gereden, en het lot naderde

Toen door de donkere nacht een koplamp helder scheen

O'er het gebrul van rollende wielen, schreeuwde een fluitje;

Toen de bocht om was, brulde de machtige trein

Met zwarte rook die van de stapel rolde, kwam Flyer nummer vier

Toen kwam er een vreselijke crash!

Hun laatste lange rit werd gereden

Op de baan lag de zwerver, zijn levensdagen waren voorbij;

En terwijl de gouden zon langzaam naar het westen zonk

Zijn lieve oude moeder glimlachte zacht en sloot haar ogen in de dood