Patanio, the Pride of the Plains - Hank Snow

You look at this picture with a wondering eye

And then at the arrow that hangs by it’s side

They tell a story for you know there is one

With the name of Patanio the story begun

I’ll tell you a story that will thrill you, I know

Of a horse that I owned down in New Mexico

Swift as an antelope and black as a crow

A star on his forehead as white as the snow

His hair like a lady was glossy and fine

He was restless and proud but so gentle and kind

His arched neck was hidden by a thick, flowing mane

And they called him Patanio, the pride of the plains

The country was new and the settlers were scarce

And the Indians on the warpath were savage and fierce

Scouts were sent out every day from the post

But they never came back so we knew they were lost

One day said the captain, someone he must go

For help to the border at New Mexico

A dozen brave fellows right away answered yeah

But the captain he spied me a-standing right near

Patanio beside me, his nose in my hand

Said the captain, your horse is the best in the land

You’re good for the ride and the lightest man here

On the back of that mustang you’ve nothing to fear

So proud of my horse that I answered, you know

Patanio and I both so willing to go

For speed and endurance I’ll trust to the blind

Patanio will carry my life on his back

Then they all took my hand and I mounted my horse

Rode down the dark pathway and I turned his head horth

Pat struck a trot and he kept it all night

Till just as the east was beginning to light

He answered the touch with a toss of his head

His black body lengthened and forward he sped

We were beating the redskins and the story was plain

When the arrows fell round us like showers of rain

We were leaving the redskins and the story was plain

When sudden in my leg that I felt a great pain

The blood it gushed forth from Patanio’s side

But he never once shortened his powerful stride

Patanio, poor fellow, I knew he was hurt

But still he dashed forward and into the fort

For many a fine horse I have passed on the range

But none like Patanio the pride of the plain

Je kijkt met een verwonderd oog naar deze foto

En dan bij de pijl die ernaast hangt

Ze vertellen een verhaal voor je weet dat er een is

Met de naam Patanio begon het verhaal

Ik zal je een verhaal vertellen dat je zal opwinden, ik weet het

Van een paard dat ik bezat in New Mexico

Snel als een antilope en zwart als een kraai

Een ster op zijn voorhoofd zo wit als de sneeuw

Zijn haar als een vrouw was glanzend en fijn

Hij was rusteloos en trots, maar zo zachtaardig en aardig

Zijn gebogen nek werd verborgen door een dikke, vloeiende manen

En ze noemden hem Patanio, de trots van de vlakten

Het land was nieuw en de kolonisten waren schaars

En de Indianen op het oorlogspad waren woest en woest

Elke dag werden er scouts uitgestuurd vanuit de post

Maar ze kwamen nooit meer terug, dus we wisten dat ze verdwaald waren

Op een dag zei de kapitein, iemand die hij moet gaan

Voor hulp bij de grens bij New Mexico

Een dozijn dappere kerels antwoordde meteen ja

Maar de kapitein, hij bespioneerde me een-staande vlak bij

Patanio naast me, zijn neus in mijn hand

Zei de kapitein, uw paard is het beste van het land

Je bent goed voor de rit en de lichtste man hier

Op de achterkant van die mustang heb je niets te vrezen

Zo trots op mijn paard dat ik antwoordde, weet je?

Patanio en ik zijn allebei zo bereid om te gaan

Voor snelheid en uithoudingsvermogen vertrouw ik op de blinden

Patanio zal mijn leven op zijn rug dragen

Toen pakten ze allemaal mijn hand en ik besteeg mijn paard

Reed over het donkere pad en ik draaide zijn hoofd om

Pat begon te draven en hij hield het de hele nacht vol

Tot net toen het oosten begon te lichten

Hij beantwoordde de aanraking met een worp van zijn hoofd

Zijn zwarte lichaam werd langer en naar voren versnelde hij

We versloegen de roodhuiden en het verhaal was duidelijk

Toen de pijlen om ons heen vielen als regenbuien

We verlieten de roodhuiden en het verhaal was duidelijk

Toen ik plotseling in mijn been een grote pijn voelde

Het bloed dat uit de kant van Patanio vloeide

Maar hij verkortte zijn krachtige pas nooit

Patanio, arme kerel, ik wist dat hij gewond was

Maar toch rende hij naar voren en het fort in

Voor menig fijn paard heb ik het assortiment doorgegeven

Maar niemand zoals Patanio, de trots van de vlakte