Wisteria - Hands Like Houses

And this is where we fall

Sleepers scattered in the soil

A finger deep, dragged through the ground

A blessed thought in harrowed halls

We could think of nothing else

Than what our patch of earth contained

Reminded by our dirt-stained clothes

Of planted possibility

In tender ground, as bare as birth

A shoot emerged from beneath the earth

Mary, Mary

Tell me how your garden grows

Tell me what it takes to come alive

To see what you have sown

Because I’ve grown into the ground

And there are branches in my bones

I am overgrown

I am overgrown

Between two branches, a rope and tire we cast

Between two worlds, each one higher than the last

I chose the air, chose higher still and left an Eden found

But in abandon, lost my grip, and shattered, chose the ground

In unkept chaos, as bare as birth

A garden, grey of tangled earth

Mary, Mary

Tell me how your garden grows

Tell me what it takes to come alive

To see what you have sown

Because I’ve grown into the ground

And there are branches in my bones

I am overgrown

I’ve been lying here too long

The branches pushing me apart where weakness showed

Then September swept the overcast aside

Dusted off the winter’s curse

As she cut me through like knives

She whistled proudly her season’s song

And showed me that I was alive all along

Mary, Mary

Tell me how your garden grows

Tell me what it takes to come alive

To see what you have sown

Because I’ve grown into the ground

And there are branches in my bones

I am overgrown

I am overgrown

En dit is waar we vallen

Dwarsliggers verspreid in de grond

Een vinger diep, door de grond gesleept

Een gezegende gedachte in verscheurde zalen

We konden niets anders bedenken

Dan wat ons stukje aarde bevatte

Herinnerd door onze vuilbevlekte kleding

Van geplante mogelijkheid

In tere grond, zo kaal als de geboorte

Er kwam een ​​scheut uit de grond

Maria, Maria

Vertel me hoe je tuin groeit

Vertel me wat er nodig is om tot leven te komen

Om te zien wat je hebt gezaaid

Omdat ik in de grond ben gegroeid

En er zijn takken in mijn botten

Ik ben overgroeid

Ik ben overgroeid

Tussen twee takken, een touw en een band die we werpen

Tussen twee werelden, elk hoger dan de vorige

Ik koos de lucht, koos nog hoger en liet een Eden gevonden

Maar in de steek gelaten, verloor mijn grip, en verbrijzeld, koos de grond

In onverzorgde chaos, zo kaal als de geboorte

Een tuin, grijs van verwarde aarde

Maria, Maria

Vertel me hoe je tuin groeit

Vertel me wat er nodig is om tot leven te komen

Om te zien wat je hebt gezaaid

Omdat ik in de grond ben gegroeid

En er zijn takken in mijn botten

Ik ben overgroeid

Ik heb hier te lang gelegen

De takken duwen me uit elkaar waar de zwakte zichtbaar werd

Toen veegde september de bewolking aan de kant

De vloek van de winter afgestoft

Terwijl ze me doorsneed als messen

Ze floot trots haar seizoenslied

En liet me zien dat ik al die tijd leefde

Maria, Maria

Vertel me hoe je tuin groeit

Vertel me wat er nodig is om tot leven te komen

Om te zien wat je hebt gezaaid

Omdat ik in de grond ben gegroeid

En er zijn takken in mijn botten

Ik ben overgroeid

Ik ben overgroeid