Morgenrot - Hämatom

Die erste Zelle bricht entzwei

Sie friert und will nicht länger einsam sein

Die Anderen alle tun’s ihr gleich

Und gründen bald ein eigenes Königreich

Aus diesem Königreich entspringt

Ein König oder eine Königin

Die Wurzeln bohren sich ins Fleisch

Mühlen mahlen langsam unter Schweiß

Mit dem Leben kommt der Tod

Die Sonne schluckt das Morgenrot

Ein Herz verliert die letzte Schlacht

Bevor ein heller Schein erwacht

Die Zeit verrinnt doch nichts passiert

Muttertrieb gewinnt Verstand verliert

Die Beine schwer die Brust gespannt

Nimmt sie das Schicksal selbst in die Hand

Aus ihren Augen spricht blanker Wahn

Verzweiflung bohrt sich tief in einen alten Mann

Der Atem flach der Kampf gewonnen

Jetzt kann das langersehnte Kindlein kommen

De eerste cel breekt in tweeën

Ze heeft het koud en wil niet langer eenzaam zijn

De anderen doen allemaal hetzelfde

En zullen spoedig hun eigen koninkrijk vinden

Uit dit koninkrijk komt voort

Een koning of een koningin

De wortels graven in het vlees

Molens malen langzaam van het zweet

Met het leven komt de dood

De zon slokt de dageraad op

Een hart verliest de laatste strijd

Voordat een heldere gloed ontwaakt

De tijd vliegt maar er gebeurt niets

Moederinstinct wint gezond verstand verliest

Benen zwaar, borst gespannen

Ze neemt het lot in eigen handen

Haar ogen zijn vol waanzin

Wanhoop verveelt zich diep in een oude man

Het gevecht heeft gewonnen

Nu kan de langverwachte baby komen