Yok - Halil Sezai

Cocuk gibiyim şimdi, aklimda annemin nasihatleri.

Iyi arkadaşlar buluyorum kendime, artik aglamak yok.

Düşünce kalkip siliyorum dizlerimi, geciyor.

Terli terli raki icmiyorum artik.

Bakmiyorum kimsenin gözlerine, iri iri.

Konuşmuyorum agzim doluyken.

Kimseyle konuşmuyorum sevgilim.

Cünkü agzimda hep sana söylemek istedigim o iki kelime.

Gidereken bana biraktigin tek bir göz yaşi.

Giderken sana biraktigim dizleri kanayan kocaman bir cocuk.

Dedim ya aglamak yok,

beni birakma!

Henüz anlatamadigim bir hikayem var sana.

Seni sordum, sayikladim, seni aradim.

Henüz söyleyemdigim birşeyler var sana.

Sakladigim, savaştigim, anlatamadigim.

Bana anlatmayin, beni aglatmayin

Henüz icimde bütün şarkilarim

Bana anlatmayin, beni aglatmayin

Beni birak!

Ik ben nu als een kind, de raad van mijn moeder in mijn gedachten.

Ik vind goede vrienden, niet meer huilen.

De gedachte staat op en veegt mijn knieën af, het gaat voorbij.

Ik drink geen zweterige raki meer.

Ik kijk niemand in de ogen, grote.

Ik spreek niet met mijn mond vol.

Ik praat met niemand, schat.

Want die twee woorden die ik altijd al in mijn mond tegen je wilde zeggen.

Een enkele traan die je bij me achterliet toen je wegging.

Een grote jongen met bloedende knieën die ik voor je achterliet als ik ga.

Ik zei, niet huilen,

verlaat me niet!

Ik heb een verhaal dat ik je nog niet heb kunnen vertellen.

Ik vroeg naar je, ik sprak, ik belde je.

Er is iets dat ik je nog niet kan vertellen.

Wat ik verborg, vocht, kon niet zeggen.

Vertel het me niet, laat me niet huilen

Al mijn liedjes zijn nog steeds in mij

Vertel het me niet, laat me niet huilen

Zet me af!