Yesterday's Gone - Hal Ketchum

There’s a cardigan sweater on an old wooden hanger,

In the back of the closet at the end of the hall.

My grandfather wore it for thirty-five years, now he don’t wear it at all.

He sits in the shade at the end of his journey,

In a home for the tired, the old and confused.

So (tell me) where have they hidden the soul of the man I once knew?

Where is the giant who lived in his body?

Where is the mountain that he stood upon?

It’s hard to believe as I sit here and hold him,

How mountains will crumble and yesterday’s gone.

There’s a picture in Salem (faded old photo) of a dashing young cowboy

(soldier),

Dressed to the nines for a night on the town.

That’s him in the middle, surrounded by people who lit up when he came around.

So where are the angels sent down to protect him,

Am I all that’s left of his life?

Are we two hearts together, the young and the weary,

Fading one beat at a time?

There’s a corner in Heaven for callused old heroes,

A place where a good man can finally rest.

Paid for by promises, toil and tears,

By a soul who did only his best.

So we sit here together, knowin' that train’s a-coming,

And Heaven’s just one stop away.

I savor the gift of his hand on my shoulder,

Here at the end of the day.

Where is the giant who lived in his body?

Where is the mountain that he stood upon?

It’s hard to believe as I sit here and hold him,

How mountains will crumble and yesterday’s gone.

Oh, it’s hard to believe as I sit here and hold him,

How mountains will crumble and yesterday’s gone.

Er hangt een vest trui op een oude houten hanger,

Achterin de kast aan het einde van de gang.

Mijn grootvader droeg het vijfendertig jaar, nu draagt ​​hij het helemaal niet meer.

Hij zit in de schaduw aan het einde van zijn reis,

In een huis voor vermoeiden, ouderen en verwarden.

Dus (vertel me) waar hebben ze de ziel verborgen van de man die ik ooit kende?

Waar is de reus die in zijn lichaam leefde?

Waar is de berg waarop hij stond?

Het is moeilijk te geloven als ik hier zit en hem vasthoud,

Hoe bergen zullen afbrokkelen en hoe gisteren voorbij is.

Er staat een foto in Salem (vervaagde oude foto) van een onstuimige jonge cowboy

(soldaat),

Tot in de puntjes gekleed voor een avondje in de stad.

Dat is hij in het midden, omringd door mensen die oplichtten toen hij langskwam.

Dus waar zijn de engelen die zijn neergezonden om hem te beschermen,

Ben ik alles wat er nog over is van zijn leven?

Zijn we twee harten samen, de jonge en de vermoeide,

Eén beat tegelijk vervagen?

Er is een hoek in de hemel voor eeltige oude helden,

Een plek waar een goede man eindelijk kan rusten.

Betaald door beloften, zwoegen en tranen,

Door een ziel die alleen zijn best deed.

Dus we zitten hier samen, wetende dat die trein eraan komt,

En de hemel is maar één halte verwijderd.

Ik geniet van het geschenk van zijn hand op mijn schouder,

Hier aan het eind van de dag.

Waar is de reus die in zijn lichaam leefde?

Waar is de berg waarop hij stond?

Het is moeilijk te geloven als ik hier zit en hem vasthoud,

Hoe bergen zullen afbrokkelen en hoe gisteren voorbij is.

Oh, het is moeilijk te geloven als ik hier zit en hem vasthoud,

Hoe bergen zullen afbrokkelen en hoe gisteren voorbij is.