Trubbel - Håkan Hellström

Nu lyser ängarna av sommarns alla blommor.

Nu surrar bin, och fåglar sjunger överallt.

Nu stryker vinden genom trädens höga kronor

men i min trädgård är det visset, mörkt och kallt.

Här är det risigt och förvuxet, fult och snårigt

och lika hopplöst trist och grått som i mitt bröst.

Därute doftar det av sommarns alla dofter.

Där är det sommar, men här inne är det höst.

Jag levde lycklig här med dig och mina katter

ett liv i synd och utan omsorg att bli frälst.

Försonad med min karaktär, för jag har aldrig

kunnat säga nej till någonting som helst.

Och aldrig nekat mig det ena eller andra,

och levat livet, tills jag krossades en dag.

Det börja med att du bedrog mig med en annan,

en som du sa var mycket finare än jag.

Vårt gräl tog veckor, ropen blandades med gråten

och jag blev grundligt jämförd med din fina vän

Tills du bekände att han givit dig på boten

Då blev det dödstyst här i trädgården igen!

Ifrån den stunden blev den mannen dubbelt hatad

Han hade lekt med dig, med oss ett litet slag

Och jag, jag kände det som även jag var ratad

Jag ville slåss, och gick mot mitt livs nederlag

Jag hade hammaren beredd under kavajen

När han kom ut i sidenscarf och sa: God dag!

Kom in och slå dig ner en stund så får vi prata!

Jag bara stammade, nu minns jag inte vad…

Och jag blev bjuden på konjak och på cigarrer

och kunde inte få mig till att säga nej!

Och när vi skiljdes var vi bästisar och bundis

och jag tog saker som du glömt med hem till dig!

Jag går omkring i mitt pompej, i bland ruiner

och jag trampar runt i resterna utav vårt liv

Men du skall aldrig ge mig pikar om sekiner

och aldrig skall du bli en annans tidsfördriv!

Nej, åt det gamla skall vi binda vackra kransar

och ta vårt liv och mina katter som de är.

Och trots all kärleksbrist och trasighet och fransar

Dig skall jag älska livet ut, dig har jag kär!

Nu worden de weilanden verlicht door alle zomerbloemen.

Nu zoemen de bijen en zingen overal vogels.

Nu waait de wind door de hoge kruinen van de bomen

maar in mijn tuin is het verdord, donker en koud.

Hier is het haveloos en overwoekerd, lelijk en verward

en zo hopeloos saai en grijs als in mijn borst.

Buiten ruikt het naar alle geuren van de zomer.

Het is daar zomer, maar hier is het herfst.

Ik woonde hier gelukkig met jou en mijn katten

een leven van zonde en zonder zorg om gered te worden.

Verzoend met mijn karakter, omdat ik dat nooit heb gedaan

nergens nee tegen kunnen zeggen.

En heeft me nooit het een of het ander ontzegd,

en leefde het leven, tot ik op een dag werd verpletterd.

Het begint ermee dat je me bedriegt met iemand anders,

een waarvan je zei dat die veel aardiger was dan ik.

Onze ruzie duurde weken, het geschreeuw vermengd met het huilen

en ik werd grondig vergeleken met je goede vriend

Tot je bekende dat hij je de boete gaf

Toen werd het weer doodstil hier in de tuin!

Vanaf dat moment werd die man dubbel gehaat

Hij had een tijdje met jou gespeeld, met ons

En ik, ik voelde dat ik ook teleurgesteld was

Ik wilde vechten, en ging naar de nederlaag van mijn leven

Ik had de hamer klaar onder mijn jas

Toen hij naar buiten kwam in de zijden sjaal en zei: Goede dag!

Kom binnen en ga er even voor zitten, dan praten we verder!

Ik stamelde gewoon, nu weet ik niet meer wat...

En ik kreeg cognac en sigaren aangeboden

en kon me geen nee laten zeggen!

En toen we uit elkaar gingen, waren we besties en bundis

en ik nam dingen die je vergeten bent mee naar huis!

Ik loop rond in mijn pompej, tussen ruïnes

en ik vertrappel rond in de overblijfselen van ons leven

Maar je zult me ​​nooit spikes geven over pailletten

en wees nooit het tijdverdrijf van een ander!

Nee, aan de oude zullen we mooie kransen binden

en neem ons leven en mijn katten zoals ze zijn.

En ondanks al het gebrek aan liefde en breuk en wimpers

Ik zal van je houden voor het leven, ik hou van je!