Serenade Of The Last Wolf - Hagalaz' Runedance

He runs into the night

Finding a place to hide;

Why do they hunt him again?

His heart, it beats so fast;

No sound, they moved on at last

Timidly he wanders his way

The outcast, he enters their town

Senseless hate haunts him now;

The outcast with more feeling then they’ll ever know

He only came for some food

Maybe even company;

Sometimes he feels so alone

He is the last one of his kind

All his companions have died;

Man signed their fatal destiny

His dreams tell him of ancient times

Of wolves and men running side by side;

How delightful freedom must have been

Wild woman’s mate and totem-beast

Idolized he was, but suddenly all changed;

When the men with false dogmas came

You call him the evil beast?

But you are the real evil beast!

You, who damned nature’s dearest child

He cries his sorrow to the moon

A tear shines through the misty gloom

Can’t you hear the last wolf’s serenade?

They came wild and free

Life in it’s livery

Stealing life from the land’s living

Alone he sits by the lake

His image in the lake his only friend

Can’t you hear the last wolf’s serenade?

Can’t you hear the last wolf’s serenade?

Hij rent de nacht in

Een schuilplaats vinden;

Waarom jagen ze weer op hem?

Zijn hart, het klopt zo snel;

Geen geluid, ze zijn eindelijk verder gegaan

Schuchter dwaalt hij zijn weg

De verschoppeling, hij komt hun stad binnen

Zinloze haat achtervolgt hem nu;

De verschoppeling met meer gevoel dan ze ooit zullen weten

Hij kwam alleen voor wat eten

Misschien zelfs gezelschap;

Soms voelt hij zich zo alleen

Hij is de laatste in zijn soort

Al zijn metgezellen zijn gestorven;

Man ondertekende hun fatale lot

Zijn dromen vertellen hem over de oudheid

Van wolven en mannen die zij aan zij rennen;

Wat moet vrijheid heerlijk zijn geweest

Partner van de wilde vrouw en totembeest

Verafgood dat hij was, maar plotseling veranderde alles;

Toen de mannen met valse dogma's kwamen

Noem je hem het boze beest?

Maar jij bent het echte boze beest!

Jij, die het liefste kind van de natuur verdoemde

Hij huilt zijn verdriet tot de maan

Een traan schijnt door de mistige duisternis

Hoor je de serenade van de laatste wolf niet?

Ze kwamen wild en vrij

Het leven in zijn livrei

Het leven stelen van het leven van het land

Alleen zit hij bij het meer

Zijn beeld in het meer zijn enige vriend

Hoor je de serenade van de laatste wolf niet?

Hoor je de serenade van de laatste wolf niet?