A Dialogue - Gwen Stacy

I have become so bitter that it has reached my core

But every day brings a battle that I can’t win

Still it seems that I have all my drones in a row

I’ll drown myself in holy water, and call myself at home

Can this be happening?

Let me know when to feel, and when to live my life again

I’ve tried my best to overcome

All that I truly have I will lay at your feet

I swear this better be worth it

It’s been three hundred days of cold, and I am so alone

What can I make of this?

Oh me of little faith

Overtaken by mind and thought

I can’t believe how far I’ve come

But it has taken so many steps to get here

You speak your doubts in hope of finding

Something that I have not already seen

There are things that are so much greater

Than your heart could truly understand

You’ve got me out on my hands and knees

But I’m a faithful son to no one

I bury loved ones in memories

Guide me as I walk over their ashes

I burn my bridges to the ground with failure as my road

This is the real world, and you’re falling apart

Ik ben zo bitter geworden dat het mijn kern heeft bereikt

Maar elke dag brengt een strijd die ik niet kan winnen

Toch lijkt het alsof ik al mijn drones op een rij heb

Ik verdrink mezelf in heilig water en noem mezelf thuis

Kan dit gebeuren?

Laat me weten wanneer ik moet voelen en wanneer ik mijn leven opnieuw moet leven

Ik heb mijn best gedaan om te overwinnen

Alles wat ik echt heb, zal ik aan je voeten leggen

Ik zweer dat dit het beter waard is

Het zijn driehonderd dagen koud geweest, en ik ben zo alleen

Wat kan ik hiervan vinden?

Oh ik kleingelovige

Ingehaald door geest en gedachte

Ik kan niet geloven hoe ver ik ben gekomen

Maar het heeft zoveel stappen genomen om hier te komen

Je spreekt je twijfels uit in de hoop dat je iets vindt

Iets dat ik nog niet heb gezien

Er zijn dingen die zo veel groter zijn

Dan je hart echt zou kunnen begrijpen

Je hebt me op handen en knieën gekregen

Maar ik ben voor niemand een trouwe zoon

Ik begraaf dierbaren in herinneringen

Leid me terwijl ik over hun as loop

Ik brand mijn bruggen tot de grond af met mislukking als mijn weg

Dit is de echte wereld en je valt uit elkaar