Hollywood - Guy Clark

Well, I was passing by a pawn shop

In an older part of town

Something caught my eye

And I stopped and turned around

I stepped inside and there I spied

In the middle of it all

Was a beat up old guitar

Hanging on the wall

«What do you want for that piece of junk?»

I asked the old man

He just smiled and took it down

And he put it in my hand

He said, «You tell me what it’s worth

You’re the one who wants it»

Tune it up, play a song

And let’s just see what haunts it

So, I hit a couple of chords

In my old country way of strumming

And then my fingers turned to lightning

Man, I never heard it coming

It was like I always knew it

I just don’t know where I learned it

It wasn’t nothin' but the truth

So I just reared back and burned it

Well, I lost all track of time

There was nothing I couldn’t pick

Up and down the neck

I never missed a lick

The guitar almost played itself

There was nothing I could do

It was getting hard to tell

Just who was playing who

When I finally put it down

I couldn’t catch my breath

My hands were shaking

And I was scared to death

The old man finally got up

Said, «Where in the hell you been?

I’ve been waiting all these years

For you to stumble in»

Then he took down an old dusty case

Said, «Go on and pack it up

You don’t owe me nothing»

And then he said, «Good luck»

There was something spooky in his voice

And something strange on his face

When he shut the lid

I saw my name was on the case

Nou, ik kwam langs een pandjeshuis

In een ouder deel van de stad

Er viel me iets op

En ik stopte en draaide me om

Ik stapte naar binnen en daar bespioneerde ik

In het midden van alles

Was een versleten oude gitaar

Hangend aan de muur

"Wat wil je voor dat stuk rommel?"

Ik vroeg de oude man

Hij glimlachte gewoon en haalde het weg

En hij legde het in mijn hand

Hij zei: "Vertel me wat het waard is"

Jij bent degene die het wil»

Stem het af, speel een nummer af

En laten we eens kijken wat het achtervolgt

Dus ik raakte een paar akkoorden

Op mijn oude, landelijke manier van tokkelen

En toen veranderden mijn vingers in de bliksem

Man, ik heb het nooit horen aankomen

Het was alsof ik het altijd al wist

Ik weet alleen niet waar ik het heb geleerd

Het was niet niets anders dan de waarheid

Dus ik ben gewoon teruggegroeid en heb het verbrand

Nou, ik ben de tijd helemaal uit het oog verloren

Er was niets dat ik niet kon kiezen

Op en neer in de nek

Ik heb nog nooit een lik gemist

De gitaar speelde bijna zichzelf

Ik kon niets doen

Het werd moeilijk om te zeggen

Alleen wie speelde wie?

Toen ik het eindelijk neerlegde

Ik kon niet op adem komen

Mijn handen trilden

En ik was doodsbang

De oude man stond eindelijk op

Zei: «Waar ben je in godsnaam geweest?

Ik heb al die jaren gewacht

Voor jou om binnen te vallen»

Toen haalde hij een oude stoffige koffer neer

Zei: "Ga door en pak het in"

Je bent me niets verschuldigd»

En toen zei hij: "Veel geluk"

Er was iets spookachtigs in zijn stem

En iets vreemds op zijn gezicht

Toen hij het deksel sloot

Ik zag dat mijn naam op de koffer stond