La chute - Guerilla Poubelle

Être roi de ses humeurs

Reste le privilège du plus grand nombre

À la fois juge et pénitent

Le singe grimace face à son ombre

On a jamais franchement médité

Dans une cellule de prison

Un métier, une famille

Des loisirs organisés confortables être comme tout le monde n’a jamais été

aussi fade

On a chargé le veau sacré

Sur le corbillard de l’angoisse

L’homme moderne ne doute plus

Il a appris à trembler pour sa place

On pleurniche devant la fumée

Et les flammes d’une cathédrale

On baise machinalement

Sur les cendres froides du code du travail

Inutiles dans nos jobs, fatigués dans nos vies

Un métier, une famille

Des loisirs organisés confortables être comme tout le monde n’a jamais été

aussi fade

Un métier, une famille

Des loisirs organisés confortables être comme tout le monde n’a jamais été

aussi fade

Inutiles dans nos jobs, fatigués dans nos vies

Mourir d’ennui n’a jamais été aussi fade

Wees koning van je stemmingen

Blijft het voorrecht van velen

zowel rechter als boeteling

De aap grijnst naar zijn schaduw

We hebben nooit eerlijk gemediteerd

In een gevangeniscel

Een beroep, een gezin

Gezellige georganiseerde vrije tijd Wees zoals niemand ooit is geweest

zo flauw

We laadden het heilige kalf

Op de lijkwagen van angst

De moderne mens twijfelt niet langer

Hij leerde beven voor zijn plaats

We zeuren voor de rook

En de vlammen van een kathedraal

We neuken mechanisch

Op de koude as van de arbeidswet

Nutteloos in ons werk, moe in ons leven

Een beroep, een gezin

Gezellige georganiseerde vrije tijd Wees zoals niemand ooit is geweest

zo flauw

Een beroep, een gezin

Gezellige georganiseerde vrije tijd Wees zoals niemand ooit is geweest

zo flauw

Nutteloos in ons werk, moe in ons leven

Sterven van verveling was nog nooit zo saai