Осенний первый снег - Гравита

Поздно вечером ветер целовал пустые улицы,

Фонари освещали лужи, небо хмурилось.

Я ждал ее зиму, весну и лето,

Но как оказалось смысла в этом нет.

Осенний первый снег летел на руки,

Тушил сигарету, покидая время света.

Я оставался один, никому не нужен.

Немного пьян, в тоже время немного простужен.

Хотел поговорить с той что не подождала,

Потом с другой, что делала вид, что не знала.

Забыв чувтво страха, общался с небом,

Наслаждаяясь оченним первым снегом.

Паралельно листья падали замерзая,

Я сидел и ждал ущедшего трамвая.

Мысли были чувства, я терял надежду,

Изменилось все, но я остался прежним!

Фальшивые слова в уме менял на правду,

Вспоминал сны, а сердце плакало…

Как все близко и вроде бы все возможно,

Но в тоже время далеко, мечты достигнуть сложно.

Конец октября, по теплу ностальгия,

Осенняя картина, наших дней паутина.

Никуда не деться.

Эта жизнь красива,

Лишь моментами, в этом ее сила.

По пустой дороге куда глаза глядят,

Тайны этого мира пытаясь разгадать,

Шаг за шагом вперед, и ни шагу назад.

Ты со мною брат, я с тобою брат!

По пустой дороге куда глаза глядят,

Тайны этого мира пытаясь разгадать,

Шаг за шагом вперед, и ни шагу назад.

Ты со мною брат, всегда с тобою брат!

Laat in de nacht kuste de wind de lege straten

Lantaarns verlichtten de plassen, de lucht was somber.

Ik wachtte op haar winter, lente en zomer,

Maar zoals later bleek, heeft dit geen zin.

Herfst eerste sneeuw vloog op handen,

Gedoofd een sigaret, verlaten van de tijd van het licht.

Ik werd alleen gelaten, niemand heeft me nodig.

Een beetje dronken, tegelijkertijd een beetje koud.

Ik wilde praten met degene die niet wachtte,

Toen met een ander, die deed alsof hij het niet wist.

Ik vergat het gevoel van angst en communiceerde met de lucht,

Genieten van de allereerste sneeuw.

Tegelijkertijd vielen de bladeren ijskoud,

Ik ging zitten en wachtte op de tram.

Gedachten waren gevoelens, ik verloor de hoop

Alles is veranderd, maar ik ben dezelfde gebleven!

Ik veranderde valse woorden in mijn gedachten in de waarheid,

Ik herinnerde me dromen, en mijn hart huilde ...

Hoe dichtbij alles is en alles mogelijk lijkt,

Maar tegelijkertijd is het ver weg, het is moeilijk om dromen te verwezenlijken.

Eind oktober, warme nostalgie,

Herfstfoto, onze dagen zijn een web.

Nergens om heen te gaan.

Dit leven is mooi

Alleen in momenten is dit haar kracht.

Op een lege weg waar de ogen kijken,

Proberen de mysteries van deze wereld te ontrafelen

Stap voor stap vooruit, en geen stap terug.

Jij bent mijn broer, ik ben je broer!

Op een lege weg waar de ogen kijken,

Proberen de mysteries van deze wereld te ontrafelen

Stap voor stap vooruit, en geen stap terug.

Je bent bij me broer, altijd bij je broer!