Мой идеал - Гравита

Играла с облаками, пела с райскими птицами

Купалась в солнечных лучах и улыбалась лицам

Отражалась в фонтанах и верила в любовь.

Читала добрые сказки, смеялась вновь и вновь.

Всегда смущалась красивых фраз,

Ослепляла сердца блеском зеленых глаз,

Любовалась пейзажем, не знала грустных снов,

Бежала босиком по краскам полевых цветов.

Мой идеал, ты разгоняла тучи,

Ты плакала летним дождем, мир был тебе не скучен.

Засыпала под кронами, под музыку звезд,

Целуя принцев в минуты сладких грез.

Свобода, счастье и радость той беспечности

Будили чувства, хочу с тобой быть вечно.

Дыханье свежего ветра, запах шумных рек

Манили встречей с тобой на тот далекий берег.

И я летел… Летел за светлой сказкой,

Парил, как птица, искал любовь и ласку

Где ты, мечта?

Где ты, мой идеал?

Холодный ветер в лицо терял надежду и падал.

Закрывал глаза, царапал руки и душу,

Провожал облака и голос сердца слушал,

Бродил по лабиринту, но терялся в нём

Не находил, да светится имя твоё…

Я вижу вдалеке твою улыбку,

Тревожит сердце мне моя ошибка.

Проходишь стороной-не замечая.

Зачем я каждый раз тебя прощаю?

Покорила вмиг меня, радовала душу скромностью

Недоступность в содружестве была с реальностью

День и ночь смешались, путая слова

Я дарил свои стихи только для тебя.

Мечтал ночью и днем со стрелою в сердце

Слышать голос, нежно к плечу прижимать

Сам в любовь не верил, но теперь понял,

Что значит любить и всё время ждать.

Помню как мой взгляд нашёл тебя

На фоне общей картины я, потеряв все слова, застыл

Перенесла меня в другой мир твоя красота.

Мой идеал как в мечтах, как во сне,

Как цветок, распустившийся по весне

Ты разожгла огонь во мне

Засыпал я, чувствуя твой поцелуй на щеке.

Как мираж ты исчезла,

А я навсегда попал в плен обворожительной улыбки

На моих чувствах стрелами играет Амур,

С таким же трепетом, как Паганини на скрипке

Не мог поверить, не могу забыть.

эталон любви и моей грусти

Пролетают дни, напоминая осенних птиц

В добрый путь им!

Используя надежду, как лекарство

Встречаю рассвет в дыму сигарет,

Вновь прокручивая в памяти нежные губы твои, глаза,

Вспоминаю голос и улетаю в небеса душой

Идеал мой, дарю бесценные слова, лечу за тобой

Моя муза спасибо за вечность, продолжаю любить и ждать встречи…

Я вижу вдалеке твою улыбку,

Тревожит сердце мне моя ошибка.

Проходишь стороной, не замечаешь

Зачем я каждый раз тебя теряю???

Пусть станут явью все мои надежды,

Я потерять боюсь тебя как прежде.

И в жизни мне одно вдруг стало ясно —

Ты рядом, ты со мной — это прекрасно!

Gespeeld met wolken, gezongen met paradijsvogels

Badend in de stralen van de zon en glimlachte naar de gezichten

Weerspiegeld in fonteinen en geloofde in liefde.

Ik las goede sprookjes, lachte keer op keer.

Ik schaamde me altijd voor mooie zinnen,

Verblind de harten met een glans van groene ogen,

Ik bewonderde het landschap, kende geen droevige dromen,

Ze rende op blote voeten door de kleuren van de wilde bloemen.

Mijn ideaal, je verdreef de wolken,

Je huilde in de zomerregen, de wereld was niet saai voor jou.

Ik viel in slaap onder de kronen, op de muziek van de sterren,

Kussende prinsen in momenten van zoete dromen.

Vrijheid, geluk en vreugde van die onzorgvuldigheid

Ik werd wakker met gevoelens, ik wil voor altijd bij je zijn.

De adem van frisse wind, de geur van luidruchtige rivieren

Wenkte je te ontmoeten op die verre kust.

En ik vloog ... ik vloog voor een helder sprookje,

Zweefde als een vogel, op zoek naar liefde en genegenheid

Waar droom je?

Waar ben je, mijn ideaal?

De koude wind in het gezicht verloor de hoop en viel.

Hij sloot zijn ogen, krabde zijn handen en ziel,

Hij zag de wolken en luisterde naar de stem van het hart,

Dwaalde door het doolhof, maar verdwaalde erin

Ik heb het niet gevonden, maar je naam schijnt ...

Ik zie je glimlach in de verte

Mijn fout baart mijn hart zorgen.

Je loopt er ongemerkt voorbij.

Waarom vergeef ik je elke keer?

Overwon me in een oogwenk, behaagde de ziel met bescheidenheid

Ontoegankelijkheid in de gemeenschap was met de realiteit

Dag en nacht door elkaar, verwarrende woorden

Ik heb mijn gedichten speciaal voor jou gegeven.

Ik droomde dag en nacht met een pijl in mijn hart

Hoor de stem, druk zachtjes op de schouder

Ik geloofde zelf niet in liefde, maar nu begrijp ik het

Wat betekent het om altijd lief te hebben en te wachten.

Ik herinner me hoe mijn ogen je vonden

Tegen de achtergrond van het totaalbeeld verstijfde ik, nadat ik alle woorden had verloren

Je schoonheid bracht me naar een andere wereld.

Mijn ideaal is als in dromen, als in een droom,

Als een bloem die bloeit in de lente

Je ontstak een vuur in mij

Ik viel in slaap terwijl ik je kus op mijn wang voelde.

Als een luchtspiegeling ben je verdwenen

En ik werd voor altijd gevangen door een charmante glimlach

Cupido speelt op mijn gevoelens met pijlen,

Met dezelfde schroom als Paganini op de viool

Ik kon het niet geloven, ik kan het niet vergeten.

de standaard van liefde en mijn verdriet

De dagen vliegen voorbij en doen denken aan herfstvogels

Veel geluk voor hen!

Hoop gebruiken als een remedie

Ik ontmoet de dageraad in de rook van sigaretten,

Weer scrollend in het geheugen je tedere lippen, ogen,

Ik herinner me de stem en vlieg met mijn ziel naar de hemel

Mijn ideaal, ik geef woorden van onschatbare waarde, ik vlieg voor jou

Bedankt voor de eeuwigheid, mijn muze, ik blijf liefhebben en wacht op een ontmoeting ...

Ik zie je glimlach in de verte

Mijn fout baart mijn hart zorgen.

Je komt voorbij, je merkt het niet

Waarom verlies ik je elke keer???

Mogen al mijn hoop uitkomen

Ik ben bang je te verliezen zoals voorheen.

En in het leven werd me ineens één ding duidelijk -

Je bent dichtbij, je bent bij mij - het is geweldig!