Granny Farming in the UK - Carter The Unstoppable Sex Machine

There’s twenty five tunes on the visitors bell

From Granny Farming In The UK

To Heartbreak Hotel

And there’s eight million stories of cruelty to tell

As the medicine goes down

There’s one currant bun in the baker’s shop

Who’s beaten like an egg till he bruises like an apricot

Squeezed between the legs and strangled with a football sock

And the medicine goes down

And it’s as clear as a bell and the colour of your cheeks

And the piss awful smell of the blankets and the sheets

This ain’t no charabanc, no Derby and Joan

And this place is no place like home

And the nurses will hold you and ask you how you feel

But it’s back to the dole queue for any of them who squeal

From Granny Farming In The UK to Heartbreak Hotel

There’s twenty five tunes on the visitors bell

No letters, no postcards, no whisky, no pets

No Derby and Joan club and no cigarettes

No day trips to the seaside, no nights on the town

No boiled beef and carrots and the medicine goes down

No handles on the windows, no lights on the stairs

It’s way past your bedtime and nobody cares

From Granny Farming In The UK to Heartbreak Hotel

There’s twenty five tunes on the visitors bell

And the post man rings twice with a telegram from the Queen

Your legs turn to red to amber and green

Your heart jumps the lights and you fall to the ground

And your death is the talk of the town

Er staan ​​vijfentwintig deuntjes op de bezoekersbel

Van oma-landbouw in het VK

Naar Heartbreak Hotel

En er zijn acht miljoen verhalen over wreedheden te vertellen

Als het medicijn naar beneden gaat

Er is één krentenbol in de bakkerswinkel

Wie is er geslagen als een ei tot hij blauwe plekken krijgt als een abrikoos?

Tussen de benen geperst en gewurgd met een voetbalsok

En het medicijn gaat naar beneden

En het is zo helder als een belletje en de kleur van je wangen

En de vreselijke pislucht van de dekens en de lakens

Dit is geen charabanc, geen Derby en Joan

En deze plek is geen plek zoals thuis

En de verpleegsters zullen je vasthouden en vragen hoe je je voelt

Maar het is terug naar de wachtlijst voor degenen die gillen

Van oma-landbouw in het VK tot Heartbreak Hotel

Er staan ​​vijfentwintig deuntjes op de bezoekersbel

Geen brieven, geen ansichtkaarten, geen whisky, geen huisdieren

Geen Derby en Joan club en geen sigaretten

Geen dagtochten naar de kust, geen overnachtingen in de stad

Geen gekookt rundvlees en wortelen en het medicijn gaat naar beneden

Geen handgrepen op de ramen, geen lichten op de trap

Het is ver voorbij je bedtijd en het kan niemand iets schelen

Van oma-landbouw in het VK tot Heartbreak Hotel

Er staan ​​vijfentwintig deuntjes op de bezoekersbel

En de postbode belt twee keer met een telegram van de koningin

Je benen worden rood naar oranje en groen

Je hart springt van de lichten en je valt op de grond

En je dood is het gesprek van de dag