The Cliff of Suicide - Gothica

When everything is bathed in colour

And a blinding golden path

Shines from the sky onto the sea

To the white shingle beach which is below you

Blood stains stand out every so often: red poppies

In your deep tomb, receive the young corpses

Of those who are tired of living, those who can’t find consolation

In the marvel of your sunsets

Wings flutter among the ears of wheat

Like the wind which ripples the sea

And vertically over it

There’s the cliff of suicide

On the water more blue than the sky

Als alles in kleur baadt

En een verblindend gouden pad

Schijnt vanuit de lucht op de zee

Naar het witte kiezelstrand dat onder je ligt

Bloedvlekken vallen af ​​en toe op: rode klaprozen

Ontvang in je diepe graf de jonge lijken

Van degenen die het leven moe zijn, degenen die geen troost kunnen vinden

In het wonder van je zonsondergangen

Vleugels fladderen tussen de oren van tarwe

Zoals de wind die de zee doet rimpelen

En verticaal eroverheen

Daar is de klif van zelfmoord

Op het water blauwer dan de lucht