The Mark Of Cain / And From This Heart It Will Rise... - Golden Apes

I reached the line and felt the burden of feeling dumb and made of stone…

A word, a sore, one blame, that gores… The mark of cain burns on my skin…

So here I am to serve the sentence, the stony years and wasted signs…

A harm, that sprawls… A head, that falls… A river for the oath i broke…

Cause I was send to be your armour…

A sparkling shield around your smile…

But now I see I was an arrow…

The spear, that ran through all your glance…

I cross the line and feel the burden of all the pictures in my head…

A smile, that chokes… A trust, that soakes… An ocean filled with red and

white…

So see me dressed with all the blemish my soul can’t hold without to break…

A pride, that quails… A hope, that fails… I feel a storm devouring seeds…

Cause I was send to be your armour…

A sparkling shield around your smile…

But now I see I was an arrow…

The spear, that ran through all your glance…

And with the hindsight of memories a stone is bursting by the rain…

And in the great hall of heaven a zodiac is one the wane…

Cause I was send to be your armour…

A sparkling shield around your smile…

But in the end I was the arrow…

The spear, that ran through all your glance…

These are my scars, these are my memories…

All the fires still burn, but without any light…

And this is my truth, headstone of the towers my words are falling from with no sound through the storm…

And here is the shape I gave to my burned flesh…

In the gardens of light, there’s no lapse to make good…

So this is the day, when a miscreed is leaving…

Through the high and the low I pass the sword on…

This is the name the mute ones call silence…

It resounds through my veines like a thief on the run…

And this is the face I once gave my blood for, but the mirror of sun got a black hole of dust…

And this is the dream I will chain in the welkin…

A bonfire of hope for the dead will to live…

This is the heart it will rise again from…

So i’m inhaling the sparks for being in flames

Ik bereikte de rij en voelde de last van me dom en gemaakt van steen te voelen...

Een woord, een zweer, één schuld, dat prikt... Het teken van Kaïn brandt op mijn huid...

Dus hier ben ik om de straf uit te zitten, de steenachtige jaren en verspilde borden...

Een kwaad, dat zich uitbreidt... Een hoofd, dat valt... Een rivier voor de eed die ik heb gebroken...

Omdat ik werd gestuurd om je wapenrusting te zijn...

Een glinsterend schild om je glimlach...

Maar nu zie ik dat ik een pijl was...

De speer, die door al je blikken liep...

Ik overschrijd de grens en voel de last van alle foto's in mijn hoofd...

Een glimlach, die verstikt... Een vertrouwen, die doorweekt... Een oceaan gevuld met rood en

wit…

Dus zie me gekleed met alle smet die mijn ziel niet kan bevatten zonder te breken ...

Een trots, die bezwijkt... Een hoop, die faalt... Ik voel een storm die zaden verslindt...

Omdat ik werd gestuurd om je wapenrusting te zijn...

Een glinsterend schild om je glimlach...

Maar nu zie ik dat ik een pijl was...

De speer, die door al je blikken liep...

En achteraf gezien barst er een steen door de regen...

En in de grote hal van de hemel is een dierenriem een ​​die afneemt...

Omdat ik werd gestuurd om je wapenrusting te zijn...

Een glinsterend schild om je glimlach...

Maar uiteindelijk was ik de pijl...

De speer, die door al je blikken liep...

Dit zijn mijn littekens, dit zijn mijn herinneringen...

Alle vuren branden nog, maar zonder enig licht...

En dit is mijn waarheid, grafsteen van de torens waar mijn woorden van vallen zonder geluid door de storm...

En hier is de vorm die ik aan mijn verbrande vlees heb gegeven...

In de tuinen van het licht is er geen tijd om goed te maken...

Dit is dus de dag waarop een wanprestatie vertrekt...

Door hoog en laag geef ik het zwaard door...

Dit is de naam die de stomme stilte noemen...

Het klinkt door mijn aderen als een dief op de vlucht...

En dit is het gezicht waarvoor ik ooit mijn bloed heb gegeven, maar de spiegel van de zon kreeg een zwart gat van stof...

En dit is de droom die ik in de Welkin zal ketenen...

Een vreugdevuur van hoop voor de doden zal leven...

Dit is het hart waaruit het weer zal opstaan...

Dus ik inhaleer de vonken omdat ik in vlammen sta