Invidia - Golden Apes

I’m feeding all my pain with parts of my past…

It’s teeth are causing warmth, that lifts me up…

To heavens mad of glass and seas of fragments…

The liquid black of grace, that makes me calm…

Look down at the coasts of oblivion…

No balm in the surge of regrets…

Dive down in this heart full of ashes…

No trace, just the blankness of sense…

A breath by the fever in my veins…

A sign, winged with soiled charity…

The reek I inhale makes me green-eyed for the fire I have missed to become…

I’m weeping with the rain for words of my past…

The speech of festering proud sounds in my chest…

Resistance in the sky, I pass the sentence…

A stillborn star falls down, back in my womb…

From the fire through the ashes, back in my heart…

Ik voed al mijn pijn met delen van mijn verleden...

Het zijn tanden die warmte veroorzaken, dat tilt me ​​op...

Naar een hemel gek van glas en zeeën van fragmenten...

Het vloeibare zwart van genade, dat maakt me kalm...

Kijk naar beneden naar de kusten van de vergetelheid...

Geen balsem in de golf van spijt...

Duik naar beneden in dit hart vol as...

Geen spoor, alleen de leegte van het verstand...

Een ademtocht door de koorts in mijn aderen...

Een teken, gevleugeld met vuile liefdadigheid...

De stank die ik inadem, doet me groene ogen krijgen voor het vuur dat ik heb gemist om te worden...

Ik huil met de regen om woorden uit mijn verleden...

De toespraak van etterende trots klinkt in mijn borst...

Weerstand in de lucht, ik spreek de zin uit...

Een doodgeboren ster valt naar beneden, terug in mijn baarmoeder...

Van het vuur door de as, terug in mijn hart...