Howard Jones Is My Mozart - God Help The Girl

I like the feeling of being a blank state.

I think I’ve come through something.

This is hard for me to admit.

In the past I have always expected the worst to happen.

Perhaps I still do think the worst will happen,

But what if it doesn’t?

What if, at this point,

I am in fact free.

That I can walk down the street.

Get on the bus.

Buy a magazine.

Talk to a guy in a shop.

Try on pair of shoes.

I don’t need permission.

I can do that.

I got my room now,

And that’s important.

It’s like a base for me,

And then there’s that guy, James.

I don’t want him to bother me.

I don’t want anyone to bother me.

I don’t want anyone in my hair.

I got my room and that’s the main thing,

But he is okay.

If I could allow one person to bother me,

It might possibly be James.

Who knows?

It is too early to say.

I still got the CD that one of the girls in the hospital made me.

I can’t imagine who made it for her.

All of the music is pretty old on it.

Pretty random stuff

I like it though.

I wouldn’t have liked this stuff before,

But hey, I’m a blank slate.

I can like it.

There’s no rules.

No agenda.

No learning.

Just music.

Sweet, simple music.

I’ve been memorizing my favorites.

I don’t have any instruments.

I’ve just been sitting in a patch of sunlight

At the put of the bed in front of the mirror.

I keep one headphone out,

And I sing the track along with the CD.

I wonder if my voice sounds good.

I wonder if I’m even in tune.

I have even tried a few scales,

Though very quietly.

How uncool is that?

Me singing scales in my new room.

On the disk is written Jackson Brown, Nina Simone, Bill Withers

On the disk is written Howard Jones.

Right now I feel like a starving person who is tasting food for the first time.

Howard Jones is my Mozart.

He is like buttered toast.

Don’t ever tell anyone I said that.

I wonder what I should do.

When I was in the hospital it was easy.

They had a schedule.

I was like a kid the whole time.

They were in charge;

I was a kid.

I jumped up and came down here.

I put from my mind comfortable thoughts about hospital life.

I am trying to block out thoughts about sex.

I feel like I want to sing, but I’m in the library.

I have fantasized for two years now about a job.

Any job.

Any job that would plucks me back into some sort of normal rhythm,

Some sort of normal society.

I thought for a while that the flock was going to be enough,

But I have to keep moving.

I am twenty three.

What the hell am I doing in a high street library

Writing about nothing?

I wouldn’t mind kissing him once more.

Or at least, I wouldn’t mind having a kiss only policy with him.

For some reason I feel that it shouldn’t go any further,

But he’s a pretty sensational kisser, hence the policy.

I wonder if I could do myself some sort of internal injury.

If I just kissed then left the room as soon as the kiss was over.

If I never took the seduction any further forward,

I couldn’t damage a kidney or a loin or something.

It’s a bit annoying I can’t go into the boy’s shop.

I want his advice.

I was to dress, or something.

But I look too much like a boy these days.

Why can’t I look like a girly girl once in a while?

Ik hou van het gevoel een blanco staat te zijn.

Ik denk dat ik iets heb meegemaakt.

Dit is moeilijk voor mij om toe te geven.

In het verleden heb ik altijd verwacht dat het ergste zou gebeuren.

Misschien denk ik nog steeds dat het ergste zal gebeuren,

Maar wat als dat niet het geval is?

Wat als, op dit moment,

Ik ben in feite vrij.

Dat ik over straat kan lopen.

In de bus stappen.

Koop een tijdschrift.

Praat met een man in een winkel.

Probeer een paar schoenen.

Ik heb geen toestemming nodig.

Ik kan dat doen.

Ik heb nu mijn kamer,

En dat is belangrijk.

Het is als een basis voor mij,

En dan is er die man, James.

Ik wil niet dat hij me lastig valt.

Ik wil niet dat iemand me lastig valt.

Ik wil niemand in mijn haar.

Ik heb mijn kamer en dat is het belangrijkste,

Maar hij is in orde.

Als ik me door één persoon mocht laten storen,

Het kan mogelijk James zijn.

Wie weet?

Het is te vroeg om te zeggen.

Ik heb nog steeds de cd die een van de meisjes in het ziekenhuis voor me heeft gemaakt.

Ik kan me niet voorstellen wie het voor haar heeft gemaakt.

Alle muziek staat er vrij oud op.

Vrij willekeurige dingen

Toch vind ik het leuk.

Ik had dit niet eerder leuk gevonden,

Maar goed, ik ben een blanco lei.

Ik kan het leuk vinden.

Er zijn geen regels.

Geen agenda.

Niet leren.

Gewoon muziek.

Zoete, simpele muziek.

Ik heb mijn favorieten onthouden.

Ik heb geen instrumenten.

Ik heb net in een stukje zonlicht gezeten

Bij het zetten van het bed voor de spiegel.

Ik houd één koptelefoon uit,

En ik zing het nummer samen met de cd.

Ik vraag me af of mijn stem goed klinkt.

Ik vraag me af of ik zelfs in de stemming ben.

Ik heb zelfs een paar schalen geprobeerd,

Hoewel heel stil.

Hoe gaaf is dat?

Ik zing toonladders in mijn nieuwe kamer.

Op de schijf staat Jackson Brown, Nina Simone, Bill Withers

Op de schijf staat Howard Jones geschreven.

Op dit moment voel ik me een uitgehongerd persoon die voor het eerst eten proeft.

Howard Jones is mijn Mozart.

Hij is als beboterde toast.

Vertel nooit aan iemand dat ik dat heb gezegd.

Ik vraag me af wat ik moet doen.

Toen ik in het ziekenhuis lag, was het gemakkelijk.

Ze hadden een schema.

Ik was de hele tijd als een kind.

Zij hadden de leiding;

Ik was een kind.

Ik sprong op en kwam hier naar beneden.

Ik zette uit mijn hoofd comfortabele gedachten over het ziekenhuisleven.

Ik probeer gedachten over seks buiten te sluiten.

Ik heb het gevoel dat ik wil zingen, maar ik ben in de bibliotheek.

Ik fantaseer nu al twee jaar over een baan.

Elke baan.

Elke baan die me terug in een soort van normaal ritme zou brengen,

Een soort van normale samenleving.

Ik dacht een tijdje dat de kudde genoeg zou zijn,

Maar ik moet in beweging blijven.

Ik ben drieëntwintig.

Wat doe ik in godsnaam in een winkelstraat?

Schrijven over niets?

Ik zou het niet erg vinden om hem nog een keer te kussen.

Of tenminste, ik zou het niet erg vinden om een ​​'kiss only'-beleid met hem te hebben.

Om de een of andere reden vind ik dat het niet verder mag gaan,

Maar hij is een behoorlijk sensationele zoener, vandaar het beleid.

Ik vraag me af of ik mezelf een soort van inwendig letsel kan aandoen.

Als ik net gezoend had, verliet ik de kamer zodra de kus voorbij was.

Als ik de verleiding nooit verder heb ontwikkeld,

Ik kon geen nier of een lendenen beschadigen of zoiets.

Het is een beetje vervelend dat ik niet naar de winkel van de jongen kan.

Ik wil zijn advies.

Ik moest me aankleden of zoiets.

Maar ik lijk tegenwoordig teveel op een jongen.

Waarom kan ik er af en toe niet uitzien als een meisjesachtig meisje?