Локоны - Gidayyat

Помнишь, просила быть искренним, да,

И я свет пролил на твой мир.

И ты в слепую за мной не беги.

Я ядовитая кобра в пути.

Я умею топить корабли, да,

И ужалить могу из руин, да,

И в пустыне пески все мои,

Но ты в слепую за мной не беги.

По ночной магистрали, холодные дни,

Мы с тобой потеряли, все в оковах любви.

Под кайфами гоняли, а ты мне позвони,

Если снова потянет.

Припев:

Мне хотелось понять из чего же с тобой были сотканы,

Мы наверно немного рутиной и бытом измотаны.

Налей и в постели все мысли тобой растоптаны.

Просыпаешься рядом с утра, завиваются локоны.

Второй Куплет:

Мы в свободном падении, да,

Но и как ты тут не поймешь,

И на кровать упадёт твоя тень, да,

А я волк что не ел уже день.

Я поймаю с тобою мгновение,

Ты расслабься и просто поверь мне.

Проведешь афигенное время,

Просто поверь мне.

В дикой манере под мотивы монтаны,

И покажу тебе мир по туманным дорогам.

В ней от зари до зари мы с тобой убивались,

А ты мне набери и скажи что скучаешь.

Припев:

Мне хотелось понять из чего же с тобой были сотканы,

Мы наверно немного рутиной и бытом измотаны.

Налей и в постели все мысли тобой растоптаны.

Просыпаешься рядом с утра, завиваются локоны.

Onthoud dat ik je vroeg om oprecht te zijn, ja,

En ik werp licht op jouw wereld.

En je loopt niet blindelings achter me aan.

Ik ben onderweg een giftige cobra.

Ik weet hoe ik schepen moet laten zinken, ja,

En ik kan prikken van de ruïnes, ja,

En in de woestijn al mijn zand,

Maar je loopt niet blindelings achter me aan.

Op de nachtelijke snelweg, koude dagen,

Jij en ik hebben verloren, allemaal in de boeien van liefde.

Ze reden hoog, en je belt me,

Als het weer trekt.

Refrein:

Ik wilde begrijpen van wat ze met jou verweven waren,

We zijn waarschijnlijk een beetje uitgeput door de routine en het dagelijks leven.

Giet het in en in bed worden al je gedachten vertrapt.

Je wordt wakker naast de ochtend, krullen krullen.

Tweede couplet:

We zijn in vrije val, yeah

Maar hoe kun je hier niet begrijpen,

En je schaduw zal op het bed vallen, ja,

En ik ben een wolf die ik al een dag niet heb gegeten.

Ik ga even met je mee

Ontspan en vertrouw me gewoon.

Je zult een geweldige tijd hebben

Vertrouw me gewoon.

Op een wilde manier onder de motieven van Montana,

En ik zal je de wereld laten zien langs mistige wegen.

Daarin, van zonsopgang tot zonsopgang, werden jij en ik gedood,

En je belt me ​​en zegt dat je me mist.

Refrein:

Ik wilde begrijpen van wat ze met jou verweven waren,

We zijn waarschijnlijk een beetje uitgeput door de routine en het dagelijks leven.

Giet het in en in bed worden al je gedachten vertrapt.

Je wordt wakker naast de ochtend, krullen krullen.