Die Forelle, D. 550 - Dietrich Fischer-Dieskau, Gerald Moore, Франц Шуберт

In einem Bächlein helle da schoß in froher Eil,

Die launische Forelle vorüber wie ein Pfeil.

Ich stand an dem Gestade und sah in süßer Ruh

Des muntern Fischleins Bade im klaren Bächlein zu.

Ein Fischer mit der Rute wohl an dem Ufer stand,

Und sah’s mit kaltem Blute, wie sich das Fischlein wand.

So lang dem Wasser Helle, so dacht ich, nicht gebricht,

So fängt er die Forelle mit seiner Angel nicht.

Doch endlich ward dem Diebe die Zeit zu lang.

Er macht

Das Bächlein tückisch trübe, und eh ich es gedacht,

So zuckte seine Rute, das Fischlein zappelt dran,

Und ich mit regem Blute sah die Betrogene an.

Die ihr am goldenen Quelle der sicheren Jugend weilt,

Denkt doch an die Forelle, seht ihr Gefahr, so eilt!

Meist fehlt ihr nur aus Mangel der Klugheit, Mädchen, seht

Verführer mit der Angel!

Sonst blutet ihr zu spät!

In een beekje schoot er in blije haast,

De grillige forel ging als een pijl voorbij.

Ik stond op de oever en keek in zoete vrede

De levendige visjes baden in de heldere beek.

Op de oever stond een visser met zijn hengel,

En zag met koelen bloede hoe het visje kronkelde.

Zolang het water helder is, dacht ik, niet gebroken,

Zo vangt hij de forel niet met zijn hengel.

Maar uiteindelijk werd de tijd te lang voor de dief.

Hij maakt

De beek verraderlijk bewolkt, en voordat ik het dacht,

Dus zijn hengel trilde, de kleine vis kronkelde erop,

En ik keek naar de verraden vrouw met een stroom van bloed.

Jij die woont bij de gouden fontein van veilige jeugd,

Denk maar aan de forel, als je gevaar ziet, haast je!

Meestal mis je gewoon door gebrek aan slimheid, meid, zie je?

Verleider met een hengel!

Anders bloed je te laat!