По Белокаменной - Геннадий Жаров

По белокаменной на рысаках в мороз,

Лишь только рев толпы да визг из-под саней.

А нищий молится за всех: Спаси, Христос!

Ну что ж, пусть молится, ему ли не видней.

Застыл на миг над миром перезвон,

Как будто золотом осыпали дворы,

В парадном шествии разряженных икон

Шли люди тихо, лицами мудры.

Гони в Хамовники, где леший древний спит,

Где в изголовьи плачут пьяные цыгане

И сладко-сладко бубен их звенит,

Там нагишами пляшут пуритане.

И поднялась метелью круговерть,

Городовому снится теплая вдова,

А за углом с наганом мерзнет дама-смерть,

Шальная девочка, семнадцати едва.

По белокаменной на рысаках в мороз,

Лишь только рев толпы да визг из-под саней.

А нищий молится за всех: Спаси, Христос!

Ну что ж, пусть молится, ему ли не видней.

Langs de witte steen op dravers in de kou,

Alleen het gebrul van de menigte en het gekrijs van onder de slee.

En de bedelaar bidt voor iedereen: Red, Christus!

Nou, laat hem bidden, als hij niet beter weet.

De gong bevroor voor een moment over de wereld,

Alsof de werven waren overladen met goud,

In de paradestoet van ontslagen iconen

Mensen liepen rustig, met wijze gezichten.

Rijd naar Khamovniki, waar de oude goblin slaapt,

Waar dronken zigeuners huilen aan het hoofd

En zoet zoet hun tamboerijnringen,

Daar dansen puriteinen naakt.

En een wervelwind steeg op als een sneeuwstorm,

De politieagent droomt van een warme weduwe,

En om de hoek met een revolver bevriest de lady-dood,

Gekke meid, amper zeventien.

Langs de witte steen op dravers in de kou,

Alleen het gebrul van de menigte en het gekrijs van onder de slee.

En de bedelaar bidt voor iedereen: Red, Christus!

Nou, laat hem bidden, als hij niet beter weet.