The Virgin - Gene Clark

She went off to the city

To find what she was looking for

To identify, to really try

To find herself some hope

With the summer sun for laughing

And the winter rain did pour

She was lovelier from learning

And from living, loving more

From her dancing love and young soul

And the gypsies in her dream

To the pulse of stark acceptance

When the winds began to freeze

With no curfews left to hold her

And no walls to shield her pain

Finding out that facts were older

And that life forms are insane.

The presence of protection seemed

To fade, as did her doubt

That she now was no exception

Nor was the love who pushed her out

Though the streets cried out,

Go, homesick

Virtues strength of mind would ring

In the maladies of meaning

The sad song she learned to sing.

Now, her teachers and philosophers

And the poet’s silver throat

Are the vessels which on wisdom’s karmic ocean she will float.

Was this her revolution,

Just a child in love’s crusade,

With the question in her innocence

Through the lies her eyes betrayed?

Ze ging naar de stad

Om te vinden wat ze zocht

Om te identificeren, om echt te proberen

Om wat hoop voor zichzelf te vinden

Met de zomerzon om te lachen

En de winterregen goot

Ze was mooier van het leren

En van leven, meer liefhebben

Van haar dansende liefde en jonge ziel

En de zigeuners in haar droom

Naar de pols van grimmige acceptatie

Toen de wind begon te vriezen

Er is geen avondklok meer om haar vast te houden

En geen muren om haar pijn te beschermen

Erachter komen dat de feiten ouder waren

En dat levensvormen krankzinnig zijn.

De aanwezigheid van bescherming leek

Om te vervagen, net als haar twijfel

Dat ze nu geen uitzondering was

Noch was de liefde die haar eruit duwde

Hoewel de straten schreeuwden,

Ga, heimwee

Deugden kracht van geest zou klinken

In de kwalen van betekenis

Het droevige lied dat ze leerde zingen.

Nu, haar leraren en filosofen

En de zilveren keel van de dichter

Zijn de schepen die op de karmische oceaan van de wijsheid zal drijven.

Was dit haar revolutie,

Gewoon een kind in liefdeskruistocht,

Met de vraag in haar onschuld

Door de leugens die haar ogen verraden?