Жемчужина Визмории - Гарри Топор

Припев:

Плачь водопадами,

Наполни Визморию морями.

Пролетаем над периметром вимани.

Небо яркое, как солярий,

До свидания унылые земляне.

Моя капсула, как солярис.

Звезды жирные, как солями.

Эмоции летят цунами.

До свидания, унылые.

Это плачь водопадами,

Наполни Визморию морями.

Пролетаем над периметром вимани.

Небо яркое, как солярий,

До свидания унылые земляне.

Моя капсула, как солярий.

Звезды жирные, как солями.

Эмоции летят цунами.

До свидания, унылые.

Планета в ушибах и синяках.

Это планета промышленный синдикат.

А мы пятого солнца встречали рассвет,

На малахитовых-сапфировых берегах.

За спиною скафандры, лиловый джетпак.

Эти кратеры Визмории словно скейт-парк.

Кто-то видит Большую Медведицу в небе,

А для иного это лишь поганый черпак.

Я остался один на первой площадке.

Под огнями тихо закипает метал.

Помолюсь, но только об успешной посадке,

Взлетая там, где Гагарин взлетал.

Ждет пластилиновое небо Визмории,

Я внизу, а пустота где-то там.

Моменту, когда я поравняюсь с Меркурием,

Пустой бак упадет на Тюратам.

Поедаю глазами эту планету, как Марс.

От ярких цветов мне срывает каркас.

Но не так доберусь до тебя

Через боль кое-как утопая в снегах.

Я встречу тебя, ты не попросишь кольцо,

В отличии от этих землянских дур.

Ты полюбишь меня всеми тремя сердцами,

А я подпрыгну на верх, чтобы достать Сатурн.

Из тюбиков я приготовлю нам ужин,

И ветер успеет замолчать на миг.

Ты на своем мне прошепчешь, что я тебе нужен,

Но мне никогда ведь не понять язык.

Припев:

Плачь водопадами,

Наполни Визморию морями.

Пролетаем над периметром вимани.

Небо яркое, как солярий,

До свидания унылые земляне.

Моя капсула, как солярис.

Звезды жирные, как солями.

Эмоции летят цунами.

До свидания, унылые.

Это плачь водопадами,

Наполни Визморию морями.

Пролетаем над периметром вимани.

Небо яркое, как солярий,

До свидания унылые земляне.

Моя капсула, как солярий.

Звезды жирные, как солями.

Эмоции летят цунами.

До свидания, унылые земляне.

Наполни Визморию морями.

Небо яркое, как солярий.

До свидания, унылые земляне.

Refrein:

Huil watervallen

Vul Vizmoria met zeeën.

We vliegen over de omtrek van de vimani.

De lucht is helder als een solarium,

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.

Mijn capsule is als Solaris.

De sterren zijn dik, zoals zouten.

Emoties vliegen in een tsunami.

Tot ziens, saaie.

Het zijn huilende watervallen

Vul Vizmoria met zeeën.

We vliegen over de omtrek van de vimani.

De lucht is helder als een solarium,

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.

Mijn capsule is als een zonnebank.

De sterren zijn dik, zoals zouten.

Emoties vliegen in een tsunami.

Tot ziens, saaie.

De planeet is gekneusd en gekneusd.

Dit is de planeet van het industriële syndicaat.

En we ontmoetten de dageraad op de vijfde zon,

Op malachiet-saffieren kusten.

Achter de rug zijn ruimtepakken, een paarse jetpack.

Deze Vismoria-kraters zijn als een skatepark.

Iemand ziet de Grote Beer in de lucht,

En voor anderen is het gewoon een smerige primeur.

Ik bleef alleen achter op het eerste perron.

Onder de vuren kookt metaal rustig.

Ik zal bidden, maar alleen voor een succesvolle landing,

Opstijgen waar Gagarin vertrok.

Wachten op de plasticine lucht van Vizmoria,

Ik ben beneden, en de leegte is daar ergens.

Het moment waarop ik Mercurius inhaal,

De lege tank zal op Tyuratam vallen.

Deze planeet eten met mijn ogen als Mars.

Van felle kleuren breekt het frame me.

Maar zo kom ik niet bij jou

Door de pijn, op de een of andere manier verdrinkend in de sneeuw.

Ik zal je ontmoeten, je zult niet om een ​​ring vragen,

In tegenstelling tot deze aardse dwazen.

Je zult van me houden met alle drie de harten,

En ik spring op om Saturnus te halen.

Uit de buizen zal ik het avondeten voor ons koken,

En de wind zal tijd hebben om even stil te zijn.

Je zult met je eigen stem tegen me fluisteren dat je me nodig hebt,

Maar ik zal de taal nooit begrijpen.

Refrein:

Huil watervallen

Vul Vizmoria met zeeën.

We vliegen over de omtrek van de vimani.

De lucht is helder als een solarium,

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.

Mijn capsule is als Solaris.

De sterren zijn dik, zoals zouten.

Emoties vliegen in een tsunami.

Tot ziens, saaie.

Het zijn huilende watervallen

Vul Vizmoria met zeeën.

We vliegen over de omtrek van de vimani.

De lucht is helder als een solarium,

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.

Mijn capsule is als een zonnebank.

De sterren zijn dik, zoals zouten.

Emoties vliegen in een tsunami.

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.

Vul Vizmoria met zeeën.

De lucht is helder als een solarium.

Tot ziens, verdrietige aardbewoners.