Погадай Мне - Гарри Топор

В портовом городе настали будни

В матросском баре допивал вино усталый путник

Седой бармэн менял бутылки, скромно взгляд потупив —

Гость вселял холодный ужас, так что дрожали руки

Ходили слухи — ему по ночам пожар снится

Тот, что у родных надолго в траур заковал лица

Слухи, что касание его перста, как спица

Говорят, от его взгляда могут умирать птицы

Он не пытался сдаться, он не был таким!

Засаленный мундир скрывал все: раны, шрамы, синяки

Если б с гирей был на дне реки — он тут же взмыл бы вверх

Быстрее, чем дельфин, акула, щука или синий кит

Он на вокзалах провожал солдат в последний путь

Он знал — кому кресты в сырой земле, кому кресты на грудь

Ведь так и будет!

Мрут, как мухи люди.

Свой находят край, —

В этом немного тайн, ведь путник точно не Христова длань

Попасть он обреченный в рай.

И в баре сильно ему надо выпить

Что б позабыть и Фукусиму, Спитак* и Припять;

Все эпидемии с Эболой или птичьим гриппом;

Всех молодых, что поросли гранитом

Припев:

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

«Я так хотел бы быть таким, как ты!», — сказал бармен:

«Я всех обидчиков занес бы тут же кровью на листы;

И оставлял бы за собой только лишь тлен и сизый дым

Я проклинаю жизнь и всей душою ненавижу мир!

Испепелял бы города, в них сеял хаос мигом

Всех, кого б не забрала война — отправил в царство игол

Смерти лик с застывшем криком по моей прихоти

Разбитые войска мне бы сулили только власть и прибыль!"

Небо черно, как Гиннесс.

Я бы создал смертоносный вирус

Чтобы устроить суд — и я с пути не сдвинусь

Города под слоем глины, с пеплом, разносимым ветром —

Смерть закрасит кожу этих тварей темно-синим цветом

Допив бокал одним глотком, гость поднял глаза:

«Ты глупец, ты лишь себя можешь наказать!

Когда родных казнит касание и даже беглый взгляд —

Сначала мать, потом — сестра и брат;

потом уж и всех подряд!»

И раем покажется ад, с небес кровавый град

Я этого проклятья раб — и был бы я умереть я рад;

И страшный мой талант будет опять мою душу терзать

Я в зеркале смотрю себе в глаза и жду конца

Припев:

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Weekdagen zijn aangebroken in de havenstad

Een vermoeide reiziger dronk zijn wijn op in een zeemansbar

De grijsharige barman was flessen aan het verwisselen en keek bescheiden naar beneden...

De gast inspireerde koude horror, zodat zijn handen trilden

Er waren geruchten - hij droomt 's nachts van een brand

Degene met familieleden die lange tijd hun gezichten vastgeketend hebben in rouw

Geruchten dat de aanraking van zijn vinger is als een breinaald

Ze zeggen dat vogels kunnen sterven aan zijn blik

Hij probeerde niet op te geven, zo was hij niet!

Het vettige uniform verborg alles: wonden, littekens, blauwe plekken.

Als hij met een kettlebell op de bodem van de rivier zou staan, zou hij meteen omhoog vliegen

Sneller dan een dolfijn, haai, snoek of blauwe vinvis

Hij begeleidde de soldaten op hun laatste reis op de treinstations

Hij wist - voor wie er kruisen zijn in de vochtige aarde, voor wie er kruisen op de borst zijn

Het zal tenslotte zo zijn!

Mensen sterven als vliegen.

Ze vinden hun voordeel, -

Hier zitten weinig geheimen in, want de reiziger is beslist niet de hand van Christus

Hij is gedoemd naar de hemel te gaan.

En in de bar heeft hij veel te drinken nodig

Om Fukushima, Spitak* en Pripyat te vergeten;

Alle epidemieën met ebola of vogelgriep;

Alle jongen die overwoekerd zijn met graniet

Refrein:

Vertel me fortuin, vertel me wanneer mijn tijd is;

Wanneer kan ik voor de laatste keer diep ademhalen?

Wanneer kan ik mijn kracht in woede veranderen?

Vertel, vertel!

Vertel me fortuin, vertel me wanneer mijn tijd is;

Wanneer kan ik voor de laatste keer diep ademhalen?

Wanneer kan ik mijn kracht in woede veranderen?

Vertel, vertel!

"Ik zou graag zijn zoals jij!" zei de barman:

“Ik zou onmiddellijk alle overtreders met bloed naar de lakens brengen;

En zou alleen bederf en grijze rook achterlaten

Ik vervloek het leven en haat de wereld met heel mijn ziel!

Ik zou steden verbranden, er onmiddellijk chaos in zaaien

Iedereen die niet door de oorlog zou worden meegenomen - gestuurd naar het koninkrijk van naalden

Het gezicht van de dood met een bevroren kreet naar mijn zin

Verslagen troepen zouden me alleen maar macht en winst beloven!"

De lucht is zo zwart als Guinness.

Ik zou een dodelijk virus maken

Om een ​​rechtbank te regelen - en ik ga niet van het pad af

Steden onder een laag klei, met as gedragen door de wind -

De dood zal de huid van deze wezens donkerblauw schilderen

Nadat hij zijn glas in één teug leeg had gedronken, keek de gast op:

“Je bent een dwaas, je kunt alleen jezelf straffen!

Wanneer familieleden worden geëxecuteerd door een aanraking en zelfs een vluchtige blik -

Eerst moeder, dan zus en broer;

dan iedereen op een rij!”

En de hel zal een paradijs lijken, bloedige hagel uit de hemel

Ik ben een slaaf van deze vloek - en als ik zou sterven, zou ik blij zijn;

En mijn verschrikkelijke talent zal opnieuw mijn ziel kwellen

Ik kijk in mijn ogen in de spiegel en wacht op het einde

Refrein:

Vertel me fortuin, vertel me wanneer mijn tijd is;

Wanneer kan ik voor de laatste keer diep ademhalen?

Wanneer kan ik mijn kracht in woede veranderen?

Vertel, vertel!

Vertel me fortuin, vertel me wanneer mijn tijd is;

Wanneer kan ik voor de laatste keer diep ademhalen?

Wanneer kan ik mijn kracht in woede veranderen?

Vertel, vertel!