Гербарий - Гарри Топор

Есть женщины-вамп, пред ними склоняем

Мы головы, словно вошедшие в храм.

Мы жаждим их тел, ведь они же

Являли их всем, но дарили не нам.

При виде власти и славы, текущих,

Как кран, как пожарный гидрант —

Мы всё потеряв, увидим засохшие розы,

Что превращаются в прах.

Нельзя вернуть себе зарытое счастье

Даже землю ископав трижды.

В поисках женщины, ты выпускал

Лошадей и поджигал избы.

Ведь воздух на кухне после неё

Загустел и стал склизским.

Ты искал свою гордость в подвалах души,

Она раньше не падала так низко.

Ты, ты встал на весы, по весу

Чуть больше овчарки;

лицо: исхудало, иссохло.

Ты целыми днями смотрел ее видеозаписи,

Это ведь так, хохма?!

Снова звонки от друзей.

Это их монолог в ответ — лай грозный.

Ты был готов за неё убивать своих братьев,

С неба срывать звёзды.

Лёгкие убитые блоками,

Это пиво тёмное выпивается кегами.

Застыло лицо ведь её только там,

Если глаза закрываются веками.

Но как так?!

У тебя же всё было ништяк,

Плюс — хата и тачка.

Ты снова пытался хоть что-то писать,

Но бумага в руках — наждачка.

Тщетно махал руками,

Как провожающий лайнер перед отплытием.

В барах у девок искал ты кротовые норы,

За горизонтом событий.

И некоторое время назад,

Там, в сердце, любовь на дыбя грузит боль.

Теперь она для тебя — эта чужая война.

У тебя впереди — кукуруза, оттепель.

Грязный, босой.

Тебя незнакомые люди

С утра провожают домой, ты устал и промок.

Каждый тебе говорит то, что ты —

Не в ладах с головой!

Все, как ученики, что проспали урок,

Опускают глаза перед тобой.

В дверь постучали, но ты ожидаешь

Лишь ту, что седая с косой.

Они говорят, что всё будет нормально,

Но ты почему-то не веришь им.

Ты мацаешь девок по барам руками,

Теперь её гладил ты теми же.

Помнишь, как ты каждый день перед сном,

Ей свежий букет приносил?

Она засыпала, не зная,

Что это цветы с женских могил.

Они говорят, что я сумасшедший.

У меня нет жизни до и после.

Они говорят мне, что я сумасшедший.

Есть только жизнь «во время», понимаешь?

Это были цветы с женских могил…

Er zijn vampiervrouwen, we buigen voor hen

We zijn hoofden, alsof we een tempel binnengaan.

We hunkeren naar hun lichaam, omdat ze dat zijn

Ze lieten ze aan iedereen zien, maar ze werden niet aan ons gegeven.

Bij het zien van kracht en glorie die stromen,

Als een kraan, als een brandkraan

Als we alles hebben verloren, zullen we gedroogde rozen zien,

die in stof veranderen.

Je kunt je begraven geluk niet terugkrijgen

Zelfs na drie keer de aarde te hebben opgegraven.

Op zoek naar een vrouw, heb je vrijgelaten

Paarden en steek de hutten in brand.

Immers, de lucht in de keuken erna

Verdikte en werd slijmerig.

Je zocht je trots in de kelders van de ziel,

Ze was nog nooit zo laag gevallen.

Jij, jij stond op de weegschaal, in gewicht

Iets meer dan een herdershond;

gezicht: uitgemergeld, verdord.

Je keek de hele dag naar haar video's,

Is dat zo, kerel?!

Wederom telefoontjes van vrienden.

Dit is hun monoloog als antwoord - een dreigende blaf.

Je was klaar om je broers voor haar te vermoorden,

Pluk de sterren uit de lucht.

Longen gedood door blokkades

Dit donkere bier wordt op fust gedronken.

Haar gezicht bevroor omdat het er alleen maar was,

Als de ogen eeuwenlang gesloten zijn.

Maar hoe zo?!

Alles was goed met je,

Plus - een hut en een kruiwagen.

Je probeerde in ieder geval weer iets te schrijven,

Maar papier in de hand is schuurpapier.

Tevergeefs met zijn handen zwaaiend,

Als een escorteboot voor het zeilen.

In de tralies van de meisjes zocht je naar wormgaten,

Voorbij de evenementenhorizon.

En een tijdje geleden

Daar, in het hart, laadt liefde de pijn op.

Nu is het voor jou - deze buitenlandse oorlog.

Je hebt vooruit - maïs, ontdooien.

Vuil, blootsvoets.

jullie vreemden

Ze begeleiden je 's ochtends naar huis, je bent moe en nat.

Iedereen vertelt je wat je...

Geen problemen met het hoofd!

Iedereen, zoals studenten die de les verslapen,

Ze slaan hun ogen naar je neer.

Er werd op de deur geklopt, maar jullie wachten

Alleen de grijsharige met een zeis.

Ze zeggen dat alles goed komt

Maar om de een of andere reden geloof je ze niet.

Je slaat de meisjes aan de tralies met je handen,

Nu aaide je haar met dezelfde.

Weet je nog hoe je elke dag voordat je naar bed gaat,

Heb je haar een vers boeket gebracht?

Ze viel in slaap, niet wetende

Dat dit bloemen zijn van vrouwengraven.

Ze zeggen dat ik gek ben.

Ik heb geen leven ervoor en erna.

Ze vertellen me dat ik gek ben.

Er is alleen leven "in de tijd", begrijp je?

Dit waren bloemen van vrouwengraven...