Out On My Own - Gabrielle Aplin

I think I’ve outgrown my home

I’m kinda feeling lost wherever I go

I could be staring it right in the face and I wouldn’t know

I think I’ve outgrown my home…

I have a song in my heart,

And just like life it has a middle, an end, a start

And who knows if I’m on the path if I’m walking in the dark?

I have a song in my heart…

I’m happy just to float,

Wherever this river flows…

I’m just finding my feet, pounding the street,

Hoping that someday it will come.

And I’ve got to leave, write my own tragedies

Keep my old bridges there to burn.

Leave all doors open, I don’t know if I’ll return…

I’m out on my own…

Heading out on my own…

All of the faces I have seen,

Are lacking kindness and familiarity.

And all of the eyes I have known,

Have gone cold and turned to stone.

All of the faces I have known…

I’m happy just to float,

Wherever this river flows…

I’m just finding my feet, pounding the street,

Hoping that someday it will come.

And I’ve got to leave, write my own tragedies

Keep my old bridges there to burn.

Leave all doors open, I don’t know if I’ll return…

I’m out on my own…

Heading out on my own…

It’s not the end,

No, it’s just a change.

My world’s gone cold,

And my life’s turned grey.

I need some shelter through my darkest days,

I know I’ll be back someday…

I’m just finding my feet, pounding the street,

Hoping that someday it will come.

And I’ve got to leave, write my own tragedies

Keep my old bridges there…

I’m just finding my feet, pounding the street,

Hoping that someday it will come.

And I’ve got to leave, write my own tragedies

Keep my old bridges there to burn

Leave all doors open, I don’t know if I’ll return…

I’m out on my own…

Heading out on my own…

I’m out on my own…

Heading out on my own…

Ik denk dat ik mijn huis ben ontgroeid

Ik voel me een beetje verloren, waar ik ook ga

Ik zou het recht in het gezicht kunnen staren en ik zou het niet weten

Ik denk dat ik mijn huis ben ontgroeid...

Ik heb een lied in mijn hart,

En net als het leven heeft het een midden, een einde, een begin

En wie weet of ik op het pad ben als ik in het donker loop?

Ik heb een lied in mijn hart...

Ik ben blij om gewoon te zweven,

Waar deze rivier ook stroomt...

Ik vind gewoon mijn voeten, stampend op straat,

In de hoop dat het ooit zal komen.

En ik moet vertrekken, mijn eigen tragedies schrijven

Bewaar mijn oude bruggen daar om te verbranden.

Laat alle deuren open, ik weet niet of ik terugkom...

Ik ben alleen op pad...

In mijn eentje op pad...

Alle gezichten die ik heb gezien,

Ontbreekt vriendelijkheid en vertrouwdheid.

En alle ogen die ik ken,

Zijn koud geworden en in steen veranderd.

Alle gezichten die ik ken...

Ik ben blij om gewoon te zweven,

Waar deze rivier ook stroomt...

Ik vind gewoon mijn voeten, stampend op straat,

In de hoop dat het ooit zal komen.

En ik moet vertrekken, mijn eigen tragedies schrijven

Bewaar mijn oude bruggen daar om te verbranden.

Laat alle deuren open, ik weet niet of ik terugkom...

Ik ben alleen op pad...

In mijn eentje op pad...

Het is niet het einde,

Nee, het is gewoon een wijziging.

Mijn wereld is koud geworden,

En mijn leven is grijs geworden.

Ik heb wat beschutting nodig tijdens mijn donkerste dagen,

Ik weet dat ik ooit terug zal komen...

Ik vind gewoon mijn voeten, stampend op straat,

In de hoop dat het ooit zal komen.

En ik moet vertrekken, mijn eigen tragedies schrijven

Houd mijn oude bruggen daar...

Ik vind gewoon mijn voeten, stampend op straat,

In de hoop dat het ooit zal komen.

En ik moet vertrekken, mijn eigen tragedies schrijven

Bewaar mijn oude bruggen daar om te verbranden

Laat alle deuren open, ik weet niet of ik terugkom...

Ik ben alleen op pad...

In mijn eentje op pad...

Ik ben alleen op pad...

In mijn eentje op pad...