Let Me In - Gabrielle Aplin

He doesn’t make your knee weak,

he’s beautiful and bleak.

He has a porcelain face,

that cracks when he speaks.

I go to start a conversation but I,

get no reply,

and you stare just like a statue

as I break down and cry.

Your face is like an eagle,

but your mind is like a crow.

and boy I know you have opinions,

but you don’t let them show.

You’re a shelf of books with out the pages,

a wealth of thoughts locked up in cages.

So if blood runs through your veins,

don’t you suppose it’s such a waste

to be composed in such a way?

Just let me in…

You write me letters

in a pen with no ink.

and you have your own eyes,

but you don’t dare blink.

You speak in words,

without a sentence.

you’re the ghost that haunts me,

without a presence…

So if blood runs through your veins,

don’t you suppose it’s such a waste

to be composed in such a way?

Just let me in…

Just let me in…

Hij maakt je knie niet zwak,

hij is mooi en somber.

Hij heeft een porseleinen gezicht,

die barst als hij spreekt.

Ik ga een gesprek beginnen, maar ik,

krijg geen antwoord,

en je staart net als een standbeeld

terwijl ik instort en huil.

Je gezicht is als een adelaar,

maar je geest is als een kraai.

en jongen, ik weet dat je meningen hebt,

maar je laat ze niet zien.

Je bent een plank met boeken zonder de pagina's,

een schat aan gedachten opgesloten in kooien.

Dus als er bloed door je aderen stroomt,

denk je niet dat het zo'n verspilling is?

op zo'n manier worden gecomponeerd?

Laat me gewoon binnen...

Je schrijft me brieven

in een pen zonder inkt.

en je hebt je eigen ogen,

maar je durft niet te knipperen.

Je spreekt in woorden,

zonder een zin.

jij bent de geest die me achtervolgt,

zonder aanwezigheid…

Dus als er bloed door je aderen stroomt,

denk je niet dat het zo'n verspilling is?

op zo'n manier worden gecomponeerd?

Laat me gewoon binnen...

Laat me gewoon binnen...