Išvien - G&G Sindikatas

Mes uždegam signalines ugnis, garso švyturius

Ir karaliaujančius prie byto garsiai lyg monitorius

Kad smegenys iššoktų, kad iš kojų verstų

Kad žmonės mus girdėtų už šimto varstų

Tuščiai nebarstom, sotūs nuo vaivorykščių

Kur skelbiasi rūšim, nebūdami net porūšiu

Kaip skelbiasi pušim kankorėžis, taškely boružės

Realiai telpa visas jų gyvenimo dangoraižis

Retos gretos pas jus, nedarnios kolonos

Kiek norit, galit spaust krūtinėn kulonus aukso

Pamėlusiais pirštais nesulauksit

Tų, kas savęs negirdi, joks dangus neišklauso

Todėl padek mane, kad iki pelenų

Užkask mane byto alkūniniu velenu

Tiesa negali būt kartais, ji — čia, dabar, kasdien

Ranką prie širdies, mūsų žmonėm išvien

Jokios audros, jokios liūtys — mum ne kliūtys

Dangus paliudys, sidabro neima rūdys

Jokios audros, jokios liūtys — mum ne kliūtys

Žmonės paliudys — išvien!

(x2)

Kol kraujas venomis pulsuoja, alsuoja

Minia, rankas iškėlę, atsistoję ploja

Išvien tarp jų ir aš

Į viršų su visais keliu rankas

Neprageriu net savo peilio, ne

Už juos kovoju iš paskutinių jėgų

Pajuodusiais nuo žemių pirštais

Nešam visą svorį ant savo pečių

Čia ne išpardavimas

Akcija galioja visą gyvenimą, kol yra noro

Plaučiuose yra dar oro

Ne paskutinį kartą kartoju:

Ne, ne, įveikti viską galim

Mus mėtė į kairę, į dešinę tarsi žaislus

Bet pasirinktas kelias surinks į vieną kumštį visus

Ar girdi — juk vienas lauke ne karys

Byloja sena karžygių išmintis

Kiek balsų, kiek spyrių atlaikai

Pasitelkęs kariuomenę, šunis išdaužai

Mes žiūrim į mišką, laukdami vilkų

Artėja banda.

Ei, vyrai, prie ginklų!

Šiam pasauly vienybės, garbės ir draugų tikrų

Nesurasi nė su žiburiu

Sakai, pažįsti visus, turi visus galus

Bet atėjus bėdai, pamatai šaltus jų veidus

Ne per vieną dieną, ne per vieną naktį

Atrandi savus, tu gali net išsekti

Beieškodamas tikrų draugų

Jei jį renkiesi, aklai nebesk į jį net pirštu (x2)

Paprasti mes, ne kryžminiai ir ne figūriniai

Kai kuriame, įdedame širdį į turinį

Viską, ką turime, nuo minčių iki griaučių

Nesuvaidintai sakome, vadinas, jaučiam

Nesavanaudžiai, konkrečiai iš peties glaudžiai

Tai, kas pamiršta, žadinam liaudžiai

Gyvąja žodžio versme iš kolonėlių, ekranų

Smūgiuojame į asilus ir apsišaukėlius taranu

Visokių matėm ligų, visokių režimų

Mes rezidentai vinilo takų įbrėžimų

Tylėk, neteks perskaityt anotacijų

Pats būdamas tik reprodukcija, tik imitacija

Tikiu į Dievą, į kraują, į draugą

Kas turi garbę ir širdį, ir tai, ką turi, išsaugo

Tu taip pat iš tų, tikiu, taip pat kartu

Žinau, vieno kraujo, brolau.

Išvien!

Jokios audros, jokios liūtys — mum ne kliūtys

Dangus paliudys, sidabro neima rūdys

Jokios audros, jokios liūtys — mum ne kliūtys

Žmonės paliudys — išvien!

(x2)

We verlichten vuurlichten, geluidsbakens

En luid regerend als een monitor

Voor de hersenen om uit de benen te springen

Dat de mensen ons mogen horen achter de honderd

We strooien niet leeg, vol regenbogen

Waar een soort predikt zonder zelfs maar een ondersoort te zijn

Als de dennenappel is de bernagie gespot

De wolkenkrabber van hun hele leven past eigenlijk

Zeldzame gelederen bij jou, onsamenhangende columns

Zo vaak je wilt, kun je de gouden hangers op de borst drukken

Je wordt niet gek van je vingers

Geen hemel zal hen horen die zichzelf niet horen

Dus help me tot as

Vul me met een byte krukas

De waarheid kan soms niet zijn, het is hier, nu, elke dag

Hand in hart, onze mensen samen

Geen storm, geen regen - geen obstakels voor ons

De hemelen zullen getuigen en het zilver zal niet roesten

Geen storm, geen regen - geen obstakels voor ons

Mensen zullen getuigen - samen!

(x2)

Terwijl het bloed in de aderen pulseert, ademt het

De menigte, die hun handen ophief en opstond, applaudisseerde

Samen tussen hen en mij

Top met alle handen op de knie

Ik bijt niet eens in mijn mes, nee

Ik vecht voor hen van de laatste krachten

Zwartgeblakerde vingers van de grond

We dragen al het gewicht op onze schouders

Geen verkoop hier

De actie is geldig voor het leven zolang er een wens is

Er zit nog lucht in de longen

Ik herhaal voor de laatste keer:

Nee, nee, je kunt alles verslaan

We werden naar links gegooid, naar rechts als speelgoed

Maar het gekozen pad zal iedereen in één vuist verzamelen

Hoor je dat men geen soldaat in het veld is?

Er is een oude wijsheid van krijgers

Hoeveel stemmen, hoeveel trappen te weerstaan?

Met hulp van het leger werden de honden geslagen

We kijken naar het bos, wachtend op de wolven

Er nadert een kudde.

Hé, mannen, tegen de wapens!

Eenheid, eer en vrienden zijn echt in deze wereld

Zelfs niet met het licht

Je zegt, ken iedereen, heb alle doelen

Maar als er problemen komen, zie je hun gezichten koud

Niet in één dag, niet in één nacht

Ontdek je eigen, je kunt zelfs opraken

Op zoek naar echte vrienden

Als je ervoor kiest, raak het dan niet blindelings aan (x2)

Gewone wij, non-cross en non-figuratief

In sommige plaatsen we ons hart in de inhoud

Alles wat we hebben, van gedachten tot skeletten

We zeggen onbespeeld, dus we voelen

Onbaatzuchtig, met name van de schouder dichtbij

Wat vergeten is, wordt gewekt door de mensen

In het levende woord van het woord uit de speakers, de schermen

We slaan de ezels en bedriegers met taran

We hebben allerlei ziektes gezien, allerlei regimes

Wij zijn bewoners van krassen op vinylsporen

Hou je mond, je hoeft de annotaties niet te lezen

Zelf alleen een reproductie zijn, alleen een imitatie

Ik geloof in God, in bloed, in een vriend

Hij die eer en hart heeft, en bewaart wat hij heeft

Jij bent er ook zo een, geloof ik, ook samen

Ik weet het, één bloed, broeder.

Samen!

Geen storm, geen regen - geen obstakels voor ons

De hemelen zullen getuigen en het zilver zal niet roesten

Geen storm, geen regen - geen obstakels voor ons

Mensen zullen getuigen - samen!

(x2)