Le Voile Du Silence - Freeman, K-RHYME LE ROI

J'étais chez une copine.

(Arabe)

D’accord, d’accord ça va.

Grandie dans les régions d’Alger situées dans les maquis

Loin des marchands de tapis, exposés le long des rues

Ruées de gens sur le pavé, en se passant le calumet

Près d’une tasse de thé à la menthe, sur un air de hutte

Qui chante sous les tentes, sans arrêt

C'était le plein été sur la blanche ensoleillée

Vêtue de blanc sous un immense palmier, sur le grand port d’Alger

Dans sa main un panier, juste de quoi manger pour le trajet

Assise sur un banc elle n’a que 18 ans quand elle prit son premier bateau

Pour la Méditerranée en direction de Marseille, ville rebelle

Sous un coucher de soleil, où ses parents se sont installés y’a 17 ans

4 enfants, pas un franc, seule valise en main, comme compagne sans rien

Accueillis comme des mesquines, loin des regards mesquins

Pour y travailler, gagner son pain, subvenir à ses besoins, faut bien…

Elle brise le voile du silence pour prendre les voiles à 18 ans

Elle pense à l'évasion, prisonnière d’une tradition millénaire sur terre

Que faire si je revendique des choses pour mes sœurs

C’est que dans leurs cœurs ça va mal

Combien parmi vous ont fait la cavale

Maintenant on pense à vous, c’est dans les annales

Oublier dans le désarroi, elle n’a pas le choix, elle voit comment

Les traditions, les coutumes de ses parents dirigent son intégration

Loin du temple, de la tentation, renfermée dans sa maison

Elle n’a pas de chance, prisonnière sous le voile du silence la sentence

Elle fait partie de celles qui pensent à l'évasion, voyager vers l’horizon

Sa seule passion était collée sur les murs blancs de sa chambre

Quelques posters de mannequins au regard tendre

Sur son regard près du miroir ses larmes sont tombées

Comme des cendres, elle rêvait de se rendre, partir loin là-bas

Loin de son lit froissé, mains liées par sa destinée

Dans son 10 mètres carré près de sa fenêtre, la tête posée sur ses lettres

Elle s’inquiète, rien à mettre sur ses cahiers de maths

Près des petits frères qui font lahryate, les pâtes sont cuites

La faim crie, les frères crient, toute seule dans ce bruit

Le nuit le mal elle subit, elle se couche, il est minuit…

Elle brise le voile du silence pour prendre les voiles à 18 ans

Elle pense à l'évasion, prisonnière d’une tradition millénaire sur terre

Que faire si je revendique des choses pour mes sœurs

C’est que dans leurs cœurs ça va mal

Combien parmi vous ont fait la cavale

Maintenant on pense à vous, c’est dans les annales

Après les cours elle rentre chez elle, pour elle pas de week-end

Renfermée dans sa maison, en pleine méditation

Le moindre retard était la moindre explication, sinon c'était son réveillon

Cloitrée dans sa maison avec ses rêves et ses crayons

En larmes sur son carnet secret ses sentiments de femmes dévoilés

En grandissant sans pouvoir parler, rien demander, elle n’osait pas

Elle haussait pas la voix, pas le choix, pas le droit de choisir

Désobéir il a fallu du temps avant de revenir de là

Où ses crient se broient dans le silence sans rien dire

Elle inventait les fausses sorties, bibliothèques, copie chez la copine

Complice au combiné, cour de rattrapage pour un ciné

Qu’elle signait sur le cahier, tout ça pour profiter de la moindre seconde

D’une vie volée, sans clé, sans blé, qui se répétait dans sa tête

Elle a appris à tout faire en cachette, depuis l’enfance en cachette

Qu'était sa seule devise, sa façon d'être, d’exister autant

Que ces maillons fermés, obligée de se cacher pour une envie d’aimer

Dans une force de liberté, qu'était plus forte que les regrets

Damnés par les coups de ceintures affligées, en suppliant jusqu'à maintenant

Aujourd’hui elle exporte son passé, le temps panse peu à peu les blessures

Fatiguée de lutter, elle décide de s’enfuir…

Elle brise le voile du silence pour prendre les voiles à 18 ans

Elle pense à l'évasion, prisonnière d’une tradition millénaire sur terre

Que faire si je revendique des choses pour mes sœurs

C’est que dans leurs cœurs ça va mal

Combien parmi vous ont fait la cavale

Maintenant on pense à vous, c’est dans les annales

Ik was bij een vriend thuis.

(Arabisch)

Oké, oké, dat is goed.

Opgegroeid in de regio's van Algiers gelegen in de maquis

Ver van de tapijthandelaren, zichtbaar langs de straten

Stormloop van mensen op de stoep, langs de pijp

Bij een kopje muntthee, op een hut deuntje

Wie zingt onder de tenten, zonder te stoppen

Het was hoogzomer op zonnig wit

In het wit gekleed onder een enorme palmboom, in de grote haven van Algiers

In zijn hand een mand, net genoeg om te eten voor onderweg

Zittend op een bankje was ze pas 18 toen ze haar eerste boot nam

Voor de Middellandse Zee richting Marseille, rebelse stad

Onder een zonsondergang, waar zijn ouders zich 17 jaar geleden vestigden

4 kinderen, geen frank, alleen koffer in de hand, als metgezel met niets

Verwelkomd als gemene mensen, weg van gemene ogen

Om daar te werken, je brood te verdienen, jezelf te onderhouden, moet je...

Ze doorbreekt de sluier van stilte om uit te varen om 18

Ze denkt aan ontsnapping, gevangene van een duizend jaar oude traditie op aarde

Wat als ik dingen claim voor mijn zussen?

Is dat in hun hart dat het fout gaat?

Hoeveel van jullie zijn op de vlucht geweest?

Nu denken we aan jou, het staat in de annalen

Vergeet in wanorde, ze heeft geen keus, ze ziet hoe

Tradities, gebruiken van zijn ouders sturen zijn integratie

Ver van de tempel, van de verleiding, opgesloten in haar huis

Ze heeft pech, gevangen onder de sluier van stilte de zin

Ze is een van degenen die denkt aan ontsnappen, reizen naar de horizon

Zijn enige passie was geplakt op de witte muren van zijn kamer

Enkele posters van teder uitziende modellen

Op haar blik bij de spiegel vielen haar tranen

Als as droomde ze ervan zich over te geven, daar weg te gaan

Ver van zijn verkreukelde bed, handen gebonden aan zijn lot

In zijn 10 vierkante meter bij zijn raam, zijn hoofd rustend op zijn brieven

Ze maakt zich zorgen, niets om in haar wiskundeboeken te zetten

In de buurt van de kleine broers die lahryate doen, is de pasta gekookt

Honger schreeuwt, broers schreeuwen, helemaal alleen in dit lawaai

'S Nachts lijdt ze onder het kwaad, ze gaat naar bed, het is middernacht...

Ze doorbreekt de sluier van stilte om uit te varen om 18

Ze denkt aan ontsnapping, gevangene van een duizend jaar oude traditie op aarde

Wat als ik dingen claim voor mijn zussen?

Is dat in hun hart dat het fout gaat?

Hoeveel van jullie zijn op de vlucht geweest?

Nu denken we aan jou, het staat in de annalen

Na de les gaat ze naar huis, voor haar geen weekend

Opgesloten in haar huis, diep in meditatie

De minste vertraging was de minste verklaring, anders was het zijn oudejaarsavond

Opgesloten in haar huis met haar dromen en haar potloden

In tranen op zijn geheime notitieboekje onthulden zijn gevoelens voor vrouwen

Opgroeien niet in staat om te praten, iets te vragen, ze durfde niet

Ze verhief haar stem niet, geen keus, geen recht om te kiezen

Niet gehoorzamen, het duurde lang om van daar terug te komen

Waar haar kreten in stilte vermalen zonder iets te zeggen

Ze verzon nep-uitjes, bibliotheken, kopieën bij vriendin

Medeplichtige aan de gecombineerde rechtbank voor een bioscoop

Dat ze op het notitieboekje tekende, allemaal om van elke seconde te profiteren

Van een gestolen leven, zonder sleutel, zonder tarwe, dat zich herhaalde in zijn hoofd

Ze leerde alles stiekem te doen, van kinds af aan stiekem

Wat was zijn enige motto, zijn manier van zijn, van zoveel bestaan?

Dat deze gesloten links, gedwongen te verbergen voor een verlangen om lief te hebben

In een kracht van vrijheid, wat was sterker dan spijt?

Verdoemd door het slaan van aangetaste riemen, smekend tot nu toe

Vandaag exporteert ze haar verleden, de tijd heelt geleidelijk de wonden

Moe van het worstelen, besluit ze weg te rennen...

Ze doorbreekt de sluier van stilte om uit te varen om 18

Ze denkt aan ontsnapping, gevangene van een duizend jaar oude traditie op aarde

Wat als ik dingen claim voor mijn zussen?

Is dat in hun hart dat het fout gaat?

Hoeveel van jullie zijn op de vlucht geweest?

Nu denken we aan jou, het staat in de annalen