Drôle De Vie - Freeman, K-RHYME LE ROI

L’enfer se prépare, c’est pas loin

Quand on voit ce qui se passe sur Terre c’est sûr, on n’ira pas loin

Plus de morts ici la vie se fait rare

L’affection s'écrit seulement dans un coin noir, faux-culs, tous bernés

Des poires ternis par le nom qu’on a cru gagner

Tous des perdants, j’ajuste ma cervelle

Serre mes dents, ma rage un tas d’antécédents

Jeune effervescent prêt à faire couler le sang pour son clan

Vois où ça mène, les miens s’amènent

Nos mains pas encore pleines, la veine

Reste chez les vénérés, chienne de vie

On veut m’incinérer appauvri, accélérer mon futur j’ai choisi

L’errance, une drôle de vie, se priver d’enfance, voici le moisi

Avec un futur plein de malchances, j’ai pas besoin de sosie

Pour avancer, la quête de la faim fait son boulot, t’as qu'à danser

Mon vœu, pas encore assouvi, je bosse sous l’eau si ça s’trouve

Tu me connais, vue souvent erronée, le sultan depuis le temps tout a changé

Pourtant j’ai rien vu, mes neurones ont tout épongé (la vie m’ghetta)

Avant de flancher, des cahiers j’vais en torcher, c’est ma voie ma came

Le drame sur mes épaules, poids

A chaque fois que ma plume se met à l’emploi, je vois des flammes

Comme celles du Mississipi sur mes feuilles

J’te prie de me croire, c’est une drôle de vie

‘'Pourquoi vivre si tuer c’est facile''

‘'Comprends bien, c’est une réalité et pas une BD''

Dans le quartier, l’panier de basket sans filet sert plus à rien

L'éducateur plein mal en point ne peut plus rien

Celui que tu voyais hier n’est plus pareil maintenant

Les gosses veulent être bien, plein, en place

Oublient les heures de classe, faire n’importe quoi pour la caillasse

Etre bonnasse, tenace, regard menaçant, tes yeux se couchent

Quand tu t’endors t’as pas un franc, quand tu te lèves t’as pas un franc

Sur ta figure toujours le même bleu, le même décor devant décevant

(Dans les blocs c’est pas du…)

Tu vois tes parents trimer ça te rend méchant

Dans la situation y a pas de gagnant

L’argent ça aide c’est vrai, prouve-moi le contraire, là je me tairais

Excuse-moi j’ai pas le temps de parler, de penser

Pensif sur ma plume vif, je briffe la réalité, mais d’où t’y es?

Dans chaque famille bien ou mal éduquée, sans se douter

Beaucoup d’armes trainent dans les foyers, et les jeunes se servent

S’en servent pour jouer avec leur vie, la vie, celle des autres,

la faute à qui?

Tout ça provoque un choc qu’on bloque mais pas une note de mélodie

Plus rien à faire, là c’est fini, la haine sourit si haut

Encore un membre que l’on regarde sur une photo

Couvert d’un drapeau posé sur du marbre plein de larmes

Sur chaque larme le vent sèche les mauvais souvenirs

Qui se déchirent sur Notre-Dame

‘'Pourquoi vivre si tuer c’est facile''

‘'Comprends bien, c’est une réalité et pas une BD''

Une drôle de vie comme celle d’un jeune artiste rêvant du sommet

Puis quand on y est on fait plus rien, on rêve du loin alors que tout s’trouve

à côté

Pire qu’un point de côt', ça finit souvent devant des feuilles à compter

Même usure, à l’usure j’compte plus sur personne, obtus dans mes textes

Je sanctionne ce qui me semble sanctionnable sans être soupçonnable

Mes intentions restent honorables devant tant de fables

Sable du sablier plein de crabes, braves, lessivés, c’est pas pour rien qu’on

en bave

Combien d'épaves se promènent?

depuis c’est pas pour rien qu’il y a tant de

haine

Qu’on veut briser ses chaines

Un jeune agoune guidé par le jnounes en scène devant sentence

C’est lui qu’on remarque, c’est une remarque, remarque

C'était moi le clown qui te faisait rire qu’on presse le choc

Ma côte grimpe, les miens iront où j’irai

L’Olympe pique pas mal d’amis, implique la clique à se resserrer

Faut que le monde voit deux amis qu’essaient de s’en tirer

Dans une putain de drôle de vie, mon ami

Pour nos amis qui nous quittent avant l’heure: Moqtada, Gomez, Alassane

J’en oublie

Nasreddine frère, Said, Abdel, Lakhdar

A tous ceux qui ont disparu, Allah yarhamhoum

On pense à vous

Bordel y en marre de ces tueries

Toujours les mêmes qui partent, toujours les mêmes qui payent

De hel broeit, het is niet ver

Als we zeker zien wat er op aarde gebeurt, komen we niet ver

Geen doden meer hier het leven is schaars

Genegenheid is alleen geschreven in een donkere hoek, neppe kont, allemaal voor de gek gehouden

Peren aangetast door de naam die we dachten te winnen

Alle losers, ik pas mijn hersens aan

Knars op mijn tanden, mijn woede een heleboel achtergronden

Bruisende jongen klaar om bloed te vergieten voor zijn clan

Kijk waar het toe leidt, de mijne komen eraan

Onze handen nog niet vol, de ader

Blijf bij de gerespecteerde, vrouwelijke hond van het leven

Ze willen me verarmd cremeren, mijn toekomst versnellen die ik heb gekozen

Dwalen, een grappig leven, jezelf beroven van de kindertijd, hier is de muffe

Met een toekomst vol pech heb ik geen dubbelganger nodig

Om verder te gaan, doet de zoektocht naar honger zijn werk, je hoeft alleen maar te dansen

Mijn wens, nog niet bevredigd, ik werk onder water als dat zo is

Je kent me, vaak verkeerd beeld, de sultan sinds de tijd alles heeft veranderd

Toch zag ik niets, mijn neuronen dweilen alles op (life ghetta me)

Voordat ik het opgeef, ga ik wat notitieboekjes in de fik steken, het is mijn manier, mijn camera

Het drama op mijn schouders, gewicht

Elke keer als mijn pen aan het werk gaat, zie ik vlammen

Zoals de Mississippi op mijn bladeren

Geloof me alsjeblieft, het is een grappig leven

"Waarom leven als doden makkelijk is"

''Begrijp het goed, dit is een realiteit en geen strip''

In de buurt is de basketbalring zonder net nutteloos

De noodlottige opvoeder kan niets meer doen

Degene die je gisteren zag is niet hetzelfde nu

De kinderen willen goed, vol, op hun plaats zijn

Vergeet schooluren, doe alles voor de kiezel

Wees warm, vasthoudend, dreigende blik, je ogen gaan naar bed

Als je in slaap valt heb je geen frank, als je opstaat heb je geen frank

Op je gezicht altijd dezelfde blauwe plek, dezelfde versiering vooraan teleurstellend

(In de blokken is het niet...)

Je ziet je ouders aan het werk, dat maakt je gemeen

In de situatie is er geen winnaar

Geld helpt, het is waar, bewijs dat ik het mis heb, dan hou ik mijn mond

Sorry, ik heb geen tijd om te praten, om na te denken

Peinzend op mijn snelle pen, ik brif de realiteit, maar waar kom je vandaan?

In elk goed of slecht opgeleid gezin, zonder te vermoeden

Veel wapens die in huizen rondslingeren en jonge mensen gebruiken

Gebruik het om te spelen met hun leven, het leven van anderen,

Wiens fout is het?

Dit alles veroorzaakt een schok die we blokkeren, maar geen noot van melodie

Niets meer te doen, het is voorbij, haat lacht zo hoog

Een ander lid waar we naar kijken op een foto

Bedekt met een vlag op marmer vol tranen

Bij elke traan droogt de wind de slechte herinneringen

Die zichzelf verscheuren op de Notre-Dame

"Waarom leven als doden makkelijk is"

''Begrijp het goed, dit is een realiteit en geen strip''

Een grappig leven zoals dat van een jonge kunstenaar die droomt van de top

Als we dan daar zijn, doen we niets, dromen we van de afstand terwijl alles wordt gevonden

naast

Erger dan een zijsteek, deze komt vaak voor de telbladen terecht

Zelfde slijtage, met slijtage reken ik op niemand meer, stompzinnig in mijn teksten

Ik straf wat mij strafbaar lijkt zonder verdacht te zijn

Mijn bedoelingen blijven eervol ondanks zoveel fabels

Zand van de zandloper vol krabben, dapper, uitgewassen, het is niet voor niets dat we

kwijlen

Hoeveel wrakken lopen er rond?

sindsdien zijn het er niet voor niets zo veel

een hekel hebben aan

Dat we zijn ketenen willen verbreken

Een jonge agoune geleid door de jnounes op het podium voor de veroordeling

Het is hem die we opmerken, het is een opmerking, opmerking

Ik was de clown die je aan het lachen maakte dat we op de schok drukten

Mijn kust klimt, de mijne zal gaan waar ik zal gaan

Olympus steekt veel vrienden, betrekt de kliek om zich aan te spannen

De wereld moet zien dat twee vrienden ermee wegkomen

In een verdomd grappig leven, mijn vriend

Voor onze vrienden die ons vroeg verlaten: Moqtada, Gomez, Alassane

ik vergeet

Nasreddine broer, Said, Abdel, Lakhdar

Aan al degenen die zijn overleden, Allah yarhamhum

We denken aan je

Verdomd ziek van deze moorden

Altijd dezelfde die vertrekken, altijd dezelfde die betalen