Is That Guy Kidding Or What? - Frank Zappa

Awright.

See that?

That’s what you call a new song.

When I’m gonna stand up here and read the son of a bitch while I’m doing it.

We figured that this is a good place to do this song.

It’s only been performed once before and that was the, the evening after it was

actually written in uh, Boston.

I’ll tell you the story of this song.

This is called CREATIVE DEVIATION FROM THE NORMAL PART OF THE PROGRAM,

simply because you trust the audience’s good taste so much that you know that

even if the band fucks up they’ll go along with it.

Awright.

Because, ladies and gentlemen, this song has an important message and I believe

this message has to be brought to the people of this great metropolitan area.

Awright, now check this out.

How many of you people feel that ROCK has gotten entirely TOO PREPOSTEROUS?

I see that you’re not all convinced.

Some of you believe that ROCK is REAL.

I can see that there was probably about 20 percent of the audience has had it

up to here, and the rest of you people still believe in that shit.

Okay, well this is dedicated to the rest of you people that still believe in

that shit.

Now check this out: How d— how do you rationalize the appearance of an album

entitled I’m In You?

I mean, wha.

..

what, what is that?

Is that guy kidding?

(What, I gotta kiss you again?

Okay.) Really, look, all kidding aside, folks.

Let’s think about the world of rock, just for a moment.

Some of you already have those cute little shirts on that say «disco sucks,»

right?

That’s not all that sucks.

'

Course Warner Brothers sucks, but besides Warner Brothers there are other

things about this business that really suck.

One of 'em is the way in which the subject of LOVE is dealt with in the lyrics

of various 'serious rock artists,' the intensive-care contingent of the rock

world.

These people, these people are FUCKED UP, I mean, they’re really FUCKED UP.

Because see, love isn’t the way they’re telling you about it, you know,

they’re telling you wrong.

I’m gonna tell you right, you see.

Now all of the ladies in the audience, you get to have fantasy time.

This is female fantasy hour.

Okay?

You’re a teen-age girl, right?

You have abducted the succulent popstar of your choice, right?

You have taken the aforementioned popstar, who is really cute and Aryan and

eats a lot of crumpets, back to your teen-age room.

That’s right, spindle twice.

You have taken this turkey back to your room, you have laid on your teen-age

bed, you have put your teen-age legs up in the air, you have actually taken

your own teen-age pants off.

You have the teen-age red bulb on, right next to the bed.

The curtains are drawn, it’s dark, it’s midnight.

You put on a Phoebe Snow record, you’re really relaxing.

Tears come to your eyes, you are sensitive, you are in love.

The popstar of your choice takes off his pants and climbs on top of you,

and the next thing you know you hear this little voice in your ear and it says:

M IN YOU!"

Goed.

Zie dat?

Dat noem je een nieuw nummer.

Als ik hier ga staan ​​en de klootzak zal lezen terwijl ik het doe.

We dachten dat dit een goede plek was om dit nummer te spelen.

Het is maar één keer eerder uitgevoerd en dat was de avond nadat het was

eigenlijk geschreven in Boston.

Ik zal je het verhaal van dit nummer vertellen.

Dit wordt CREATIEVE AFWIJKING VAN HET NORMALE DEEL VAN HET PROGRAMMA genoemd,

simpelweg omdat je de goede smaak van het publiek zo vertrouwt dat je dat weet

zelfs als de band het verkloot, gaan ze erin mee.

Goed.

Want, dames en heren, dit nummer heeft een belangrijke boodschap en ik geloof dat

deze boodschap moet worden overgebracht aan de mensen van dit geweldige grootstedelijk gebied.

Oké, check dit nu eens.

Hoevelen van jullie vinden dat ROCK helemaal TE belachelijk is geworden?

Ik zie dat u niet allemaal overtuigd bent.

Sommigen van jullie geloven dat ROCK ECHT is.

Ik zie dat er waarschijnlijk ongeveer 20 procent van het publiek het heeft gehad

tot hier, en de rest van jullie gelooft nog steeds in die shit.

Oké, dit is opgedragen aan de rest van jullie mensen die nog steeds geloven in

dat spul.

Bekijk dit nu eens: Hoe d— hoe rationaliseer je het uiterlijk van een album?

getiteld Ik ben in jou?

Ik bedoel, wat.

..

wat, wat is dat?

Maakt die man een grapje?

(Wat, moet ik je weer kussen?

Oké.) Echt, kijk, alle grapjes terzijde, mensen.

Laten we even aan de wereld van de rock denken.

Sommigen van jullie hebben al van die schattige shirtjes aan met de tekst "disco sucks",

Rechtsaf?

Dat is niet alles.

'

Natuurlijk is Warner Brothers waardeloos, maar naast Warner Brothers zijn er nog andere

dingen over dit bedrijf die echt klote zijn.

Een daarvan is de manier waarop het onderwerp LIEFDE wordt behandeld in de teksten

van verschillende 'serieuze rockartiesten', het intensive care-contingent van de rock'

wereld.

Deze mensen, deze mensen zijn FUCKED UP, ik bedoel, ze zijn echt FUCKED UP.

Want kijk, liefde is niet de manier waarop ze je erover vertellen, weet je,

ze vertellen je verkeerd.

Ik ga het je goed vertellen, zie je.

Nu alle dames in het publiek, je krijgt fantasietijd.

Dit is een vrouwelijk fantasieuur.

Oké?

Je bent een tienermeisje, toch?

Je hebt de sappige popster van je keuze ontvoerd, toch?

Je hebt de eerder genoemde popster genomen, die echt schattig en Arisch is en

eet veel beschuitbollen, terug naar je tienerkamer.

Dat klopt, spindel twee keer.

Je hebt deze kalkoen teruggebracht naar je kamer, je hebt op je tienerleeftijd gelegen

bed, je hebt je tienerbenen in de lucht gestoken, je hebt echt genomen

je eigen tienerbroek uit.

Je hebt de rode tienerlamp aan, direct naast het bed.

De gordijnen zijn dicht, het is donker, het is middernacht.

Je zet een Phoebe Snow-plaat op, je bent echt ontspannen.

Tranen springen in je ogen, je bent gevoelig, je bent verliefd.

De popster van je keuze doet zijn broek uit en klimt bovenop je,

en voor je het weet hoor je dit stemmetje in je oor en het zegt:

M IN JOU!"