Friends - François & The Atlas Mountains

I’m through the weirdest time, i knew

it would last all year through

Dear friends

I can hear the doorbell,

I think you’ve changed

Promess,

we will recall the best,

drifting outside the shades

Surtout qu’avec la vie qu’on mène

on se doit des poèmes

Into each other’s arms trustful

No knives no bad thoughts heartful

Into the new clothes you bought to

start from scratch, in bloom

Dear friends les jours qu’on mène

en valent la peine

I’m off

and I write to you

what you already knew

Into each other’s hearts trustful

No news, well no bad news,

still hopeful

Into the new drugs you took to

see your life in bloom

Ik ben door de raarste tijd, ik wist het

het zou het hele jaar duren

Lieve vrienden

Ik hoor de deurbel,

Ik denk dat je bent veranderd

belofte,

we zullen de beste herinneren,

buiten de schaduw drijven

Surtout qu'avec la vie qu'on mène

op se doit des poèmes

In elkaars armen trustful

Geen messen geen slechte gedachten hartelijk

In de nieuwe kleren die je hebt gekocht om

helemaal opnieuw beginnen, in bloei

Beste vrienden les jours qu'on mène

en valent la peine

Ik ben weg

en ik schrijf je

wat je al wist

In elkaars harten trustful

Geen nieuws, nou ja, geen slecht nieuws,

nog steeds hoopvol

In de nieuwe drugs die je nam om

zie je leven in bloei