Bien sûr - François & The Atlas Mountains

Bien sûr je vais

Bien sûr je vais

Tout te dire

Attends

Tout ce que tu veux

M’entendre dire

Attends

Car plus le temps, passe vraiment

Le doute m'était rentré au ventre

M’immobilise

M’immobilise

Du sort me rire

Du sort me rire

Quand tout s’en est allé

Coulent toujours

Les fontaines de l'été

Des enfants nus

Courent les rues

Jettent leurs la soie

Pour qu’ils ne prennent pas froid

Couvrent les de souvenirs de sable

Pour qu’au réveil

Ils illuminent

Les illuminent

Bien sûr je vais

Bien sûr je vais

Tout t'écrire

Attends

Mais pour l’instant

Laisse partir

Comme les enfants, ont grandis vite

J’entends déjà leurs rires démentir

Dénier boucler des valises

Tous ces départs, m’immobilisent

Reste le phare, qui illumine

Les illuminent

Nous illumine

Natuurlijk zal ik

Natuurlijk zal ik

vertel je alles

Hou vol

Alles wat je wil

hoor me zeggen

Hou vol

Want hoe meer tijd, gaat echt voorbij

Twijfel was teruggekeerd naar mijn buik

immobiliseert mij

immobiliseert mij

Het lot lacht me uit

Het lot lacht me uit

Als het allemaal weg is

stromen nog steeds

De fonteinen van de zomer

naakte kinderen

ren door de straten

Gooi ze de zijde

Zodat ze niet verkouden worden

Bedek de herinneringen met zand

Zodat als je wakker wordt

ze verlichten

verlicht ze

Natuurlijk zal ik

Natuurlijk zal ik

schrijf je alles

Hou vol

Maar voor nu

laat gaan

Snel groot geworden als kinderen

Ik hoor hun lach al ontkennen

Koffers inpakken weigeren

Al deze vertrekken immobiliseren me

Blijft de vuurtoren, die verlicht

verlicht ze

Verlicht ons