Lost - Fractal Cypher

I am lost in a world that’s scaring me to death

Lost in a crowd that cannot hear me screaming in the dark

But when my mind winds up and I can’t get through it

When everything seems to drift away out of control

There’s no choice to make

No chance to escape

Long lost to life

Dying on my own

Behind this veil forever, lost in time

Beyond my mind my dreams are caged

I know I’ll never find

Lost in the skies of October like fallen leaves

Lost in my thoughts, lost in the dark

Waiting for a new dawn

Can you hear my calling?

The calling of the ones

Praying for something new to show up

Something from above or from down below

To open your eyes, fly away

Long lost memories

They’re just a dream

A fantasy, in agony

Lost family and lost poetry

Gone now, yet I’m full of hate

And I am falling away

From the dream that I once had

My spirit has stopped to dream

Nothing to hang on

Nothing to wipe my tears

Your eyes

My fall

It’s like a nightmare every new day cycle

The void, to fill

And in the grip of fire, to reborn

Lost, lost

I am the one to reborn

Lost

It’s like a nightmare every new day cycle

Am I to blame for that insane decay?

Ik ben verdwaald in een wereld die me doodsbang maakt

Verdwaald in een menigte die me niet kan horen schreeuwen in het donker

Maar wanneer mijn geest opraakt en ik er niet doorheen kan komen

Wanneer alles uit de hand lijkt te lopen

Er is geen keuze om te maken

Geen kans om te ontsnappen

Lang verloren aan het leven

In mijn eentje doodgaan

Voor altijd achter deze sluier, verloren in de tijd

Buiten mijn gedachten zijn mijn dromen opgesloten

Ik weet dat ik het nooit zal vinden

Verdwaald in de lucht van oktober als gevallen bladeren

Verdwaald in mijn gedachten, verloren in het donker

Wachten op een nieuwe dageraad

Hoor je mijn roeping?

De roeping van degenen

Bidden dat er iets nieuws verschijnt

Iets van boven of van beneden

Om je ogen te openen, vlieg weg

Lang verloren herinneringen

Ze zijn slechts een droom

Een fantasie, in doodsangst

Verloren familie en verloren poëzie

Nu weg, maar ik zit vol met haat

En ik val weg

Uit de droom die ik ooit had

Mijn geest is gestopt om te dromen

Niets om aan vast te houden

Niets om mijn tranen af ​​te vegen

Jouw ogen

Mijn val

Elke nieuwe dagcyclus is als een nachtmerrie

De leegte, om te vullen

En in de greep van vuur, om herboren te worden

Verloren, verloren

Ik ben degene die herboren wordt

Kwijt

Elke nieuwe dagcyclus is als een nachtmerrie

Ben ik verantwoordelijk voor dat krankzinnige verval?