Alison Gross - Folque

Alison Gross på borgen hist,

den lædeste heks i det ganske nord,

kalte meg til seg uti sitt bur,

og taled til meg fullt fagre ord.

Hun klappet mitt kinn og kjemte mitt hår,

så kjærlig på kne hun satte meg:

vil du være min elsker tro,

så mang en god gave gir jeg deg.

Gakk vekk, gakk vekk du lede heks,

du la meg være bli borte fra meg.

jeg aldre vil vorde din elsker tro,

gid jeg nu kun var langt vekk fra deg.

Alison Gross på borgen hist,

den lædeste heks i det ganske nord.

Hun viste en skjorte av silke bløt

med blomster av guld og perler små:

vil du være min elsker tro,

denne gode gave du eie må.

Hun viste en kappe skarlagen rød

med blomster av guld og silke fin:

vil du være min elsker tro,

denne gode gave skal være din.

Gakk vekk, gakk vekk du lede heks,

du la meg være bli borte fra meg.

jeg aldre vil vorde din elsker tro,

gid jeg nu kun var langt vekk fra deg.

Alison Gross på borgen hist,

den lædeste heks i det ganske nord.

En sølver vånd hun i hende tok,

tre ganger hun vendte seg rundt og rundt,

hun mumlet så sære troldomsord

at jeg alt som død falt ned til grund.

Hun skapte meg til så læd en orm

at bruke meg tridt ved treets bunn.

jeg ville meg bukte under tre

langt heller enn kysse heksens munn.

Den aften før allehelgensdag

da elvenhøytiden den falt på

en dronning neddaled til grønne høy

ei langt fra det tre der jeg lå.

Hun tok meg i melkehvite hånd,

hun strøk meg tre ganger over sitt kne.

så skjøt jeg ham og ble mann på ny.

ei mer jeg bukter meg under tre.

Alison Gross på borgen hist,

den lædeste heks i det ganske nord.

Alison Gross bij de kasteelgeschiedenis,

de meest luie heks in het hoge noorden,

riep me bij hem in zijn kooi,

en sprak tot mij hele mooie woorden.

Ze klopte op mijn wang en kamde mijn haar,

zo liefdevol op haar knieën zette ze me:

wil je mijn geliefde geloof zijn,

zoveel goede geschenken die ik je geef.

Ga weg, ga weg jij leidende heks,

je laat me uit mijn buurt blijven.

Ik zal eeuwen je geliefde geloof worden,

Ik wou dat ik maar ver bij je vandaan was.

Alison Gross bij de kasteelgeschiedenis,

de meest luie heks in het hoge noorden.

Ze liet een shirt van zachte zijde zien

met bloemen van goud en parels klein:

wil je mijn geliefde geloof zijn,

dit grote geschenk dat je moet bezitten.

Ze toonde een scharlakenrode mantel

met bloemen van goud en zijde fijn:

wil je mijn geliefde geloof zijn,

dit goede geschenk moet van jou zijn.

Ga weg, ga weg jij leidende heks,

je laat me uit mijn buurt blijven.

Ik zal eeuwen je geliefde geloof worden,

Ik wou dat ik maar ver bij je vandaan was.

Alison Gross bij de kasteelgeschiedenis,

de meest luie heks in het hoge noorden.

Een zilveren water nam ze in zich,

drie keer draaide ze zich om en om,

ze mompelde zulke vreemde magische woorden

dat ik allemaal als de dood op de grond viel.

Ze liet me eruitzien als een worm

om mijn stappen onderaan de boom te gebruiken.

Ik zou bukken onder een boom

veel in plaats van de mond van de heks te kussen.

De avond voor Allerheiligen

toen het rivierfeest viel, viel het

een koningin daalde af naar groene heuvels

niet ver van de boom waar ik lag.

Ze nam me in melkwitte hand,

ze streelde me drie keer over haar knie.

toen schoot ik hem neer en werd weer een man.

ik dwaal niet meer onder de drie.

Alison Gross bij de kasteelgeschiedenis,

de meest luie heks in het hoge noorden.